45 (68)

88

I | charaktaru fal postępowych 1 stojących wynika, że myatęplaąia odpowiednich aakayaalnych i minimalnych prędkości prędu W falach stojęcych różni się o 1/4 okresu od takich wartości dla fal postępowych. Dzięki więc sile Corlollaa w strefach brzegowych /aorzę brzeżne/ wzdłużne l poprzeczna wahania poziomi aorza sę przesunięte w czasie o 1/4 okresu fali. Sumowanie takich wahaó prowadzi do powstania ruchu obrotowego wokół pewnego nieruchomego punktu. W rozpatrzonym-przypadku aeay do czynienia z ob-rotea pochylonej powierzchni aorza. Punkt, wokół którego zachodzi ten obrót nazwano aafldroaię. W aafidrooicznya punkcie nie aa wahań pozloau wód. Wokół niego będzie o biegać fala wywołująca w różnych punktach okresowe podniesienie się 1 opadanie pozloau aorza. Ilościowa analiza przebiegu zjawiska pływu jest możliwa tylko przy atosun-komo prostych warunkach.

Przykładowo na rysunku 2.20 przedstawiono analizę Taylora dla fali pływu półdobowego 1 dla akwenu o parametrach! długości 930 ka. Szerokości 465 km, głębokości 74a i formie proetokęznej, który jest z jednej strony połączony z oceanem. W lewej części rysunku linie ciągłe obrazuję linia kotydalne na każdą godziną okresu, o linie przerywane równe amplitudy wahań. K prawej części rysunku zobrazowane są trajektorie ruchu cząstek. 3ak możne stwierdzić na podstawie rysunku powstają dwie fale o kierunku obrotu, który jest prz&ciwny ruchowi wskazówek zegara, przy czym maksymalne amplitudy obserwuje się    na

skraju basenu.

Przykład Taylora Jest stosunkowo bliski danym obserwacyjnym z okrasowych wahań pozloau wód na Morzu Północnym, odnoszących się do składowej pół dobowej M., pływu księży-cowego /rys. 2.21/. Na rysunku 2.22 przedstawiono linia kotydslna tej fali dlo wszechoceanu.

fiyit 2,20* Schemat rozprzestrzeniania się półdobowej 'hali pływu /okres 12 / w otwartym prostokętnyts sanie wg Taylora /półkula północna/ £93

Tarcie dna akwenu aa wpływ tylko w pewnej warstwie przylegającej do dna. Grubość tej warstwy określa się wielkośclę współczynnika turbulontnej lepkości* Oczywiście* za najbardziej intensywne rozproszenie energii pływu będzie obserwowane w strefach płytkowodnych* Mozę to pro—    s

wadzić do przemieszczeń układów snfidromicznych, a przy samym brzegu morze na bardziej znacznę deformację fali pływu* Przykładem takich deformacji sę obserwacje spiętrzeń wód w ujściach rzek /zjawisko bor/ i silne prędy w cieśninach*