4 (1332)

136

teriału w zakresie sprężystym oraz umieszczając rozety zgodnie z rys. 8.5a, składowe stanu naprężenia określa się z nastających zależności (uogólnione prawo Hooke a):

136

Rys. 8.3. Układ rozety tensometrycznej do wyznaczenia kierunków głównych naprężeri: a - rozeta z tensometrów elektrooporowych, b - oznaczenie osi, c - koło Mohra

W celu znalezienia kierunków naprężeri głównych można posłużyć się sposobem wykreśl-nym, tzw. kołem Mohra [2], Kierunki tensometrów oznaczano jako t], £, 45, szukane kierunki główne wyznaczają natomiast osie 1, 2, a kąt obrotu układu osi przyjęto jako zgodny z ruchem wskazówek zegara (rys. 8.5c).

Najpierw należy odłożyć na osi poziomej odcinki OC = i 00 = oraz prostopadle do nich odcinki CE i DF =    tącząc punkty E i F średnicą EF otrzymuje

my środek okręgu oraz promieri koła Mohra, które wyznacza na osi poziomej punkty A i 8.

Z rysunku koła Mohra otrzymuje się zależności

AS'

ES = SC‘ + CE* =

_?2_„2_^2.„2_^V V\²+ ^    _(B.₈₎

OT- + O

(8.9)

= OS - AS =    ■ -A -

tg 2<p_n = -

2*5

in

(8.10)

Jeżeli Oę > a^oraz > 0, to tg 2ęg <0 i kąt cpg należy odłożyć zgodnie z ruchem wskazówek zegara (rys. 8.5b), w przeciwnym wypadku - tzn. tg 2cp_Q >0 - w kierunku odwrotnym..

8.2. Element badany

Model badawczy stanowi element dwuwspornikowy, ukształtowany w formie litery T, dostosowany do możliwości ustawienia w maszynie wytrzymałościowej. Kształt elementu oraz sposób uzbrojenia przedstawiono na rys. 8.6. Główne zbrojenie wspornika stanowią