50001

stosunku do termoizolacji. Jest jednak narażona na silne oddziaływania termiczne, parcie i ssanie wiatru, uszkodzenia mechaniczne. Wykonywana jest z cegieł ceramicznych elewacyjnych, klinkierowych, silikatowych licowych lub bloczków kamiennych.

Kotwie wykonuje się ze stali nierdzewnej z płaskowników o gr. 3 mm na końcach rozciętych i odgiętych w kształcie jaskółczego ogona lub prętów o średnicy 4-6 mm w kształcie litery "z" albo "s". Kotwie powinny być osadzone w murze z każdej strony na głębokość minimum 5 cm i rozmieszczone równomiernie na całej powierzchni ściany, w ilości 4-5 sztuk na 1 m2 w rozstawie co ok. 50 cm mijankowo w co szóstej warstwie.

W ścianach trój warstwowych wentylowanych szczelina powietrzna pomiędzy materiałem izolacyjnym a warstwą osłonową zapewnia osuszenie izolacji i muru dzięki stałej wymianie powietrza przez specjalnie wykonywane w warstwie osłonowej otwory w dolnej i górnej części ściany.

Przykłady:

•    System szkieletowy.

"Kanadyjczyki" stawiane są na tradycyjnych fundamentach ,w których kotwi się drewniane belki jako konstrukcję nośną. Wypełnieniem od wewnątrz jest: płyta gipsowo-kartonowa, dalej wełna mineralna 12 cm, pustka powietrzna, folie paro-izolacyjne i paro-szczelne, płyta OSB, styropian i tynk. Jest to bardzo zdrowy dom, w którym nie ma efektu "termosu" wewnątrz, a do tego jest tani i bardzo szybki w budowie. Ważna jest jednak impregnacja drewna, odpowiednia wilgotność, a także dokładność wykonania konstrukcji nośnej. Nie są to niestety domy stawiane na wiele pokoleń. W tym wypadku myślimy raczej o sobie.

•    Drugim korzystnym rozwiązaniem pod względem ceny jest budowa ze zwykłego siporexu 24cm, z dociepłeniem styropianem lub wełną 10cm (U= 0,29W/Km2). Jest to lekki beton komórkowy, o dużej liczbie porów i strukturze gąbczastej. Posiada stosunkowo niski koszt produkcji, w której wykorzystywane są materiały odpadowe, np: żużel, popiół. Jego wada to duża higroskopijność.

•    Dobrym rozwiązaniem może być inny beton komórkowy -popularny YTONG. Do jego produkcji dodaje się sproszkowanego proszku aluminiowego. Zewnętrzna warstwa bloczku nie otynkowanego może nasiąknąć tylko na ok.3mm. Poza tym budując dom o wysokości do dwóch kondygnacji z bloczków o gęstości objętościowej 400 kg/m3 i grubości 36,5cm, nie stosujemy dodeplenia.. Bloczki są wykonane z dużą dokładnością profilowane na pióro-wpust, z uchwytem montażowym. Zaprawa klejowa, cienkowarstwowa jest dodawana automatycznie do palet z bloczkami i nakłada się ją tylko w warstwie poziomej, w związku z czym mostki termiczne jakie występują między bloczkami są minimalne.

•    Pozostaje jeszcze technologia zwykłej cegły, wypalanej z gliny, piasku i cementu. Najczęściej stosowane są pustaki Max i U220, które docieplamy najlepiej warstwą12cm styropianu lub wełny. Jest to najpopularniejsza technologia i nie trzeba o niej mówić zbyt wiele. Tradycjonalista sam potrafi stwierdzić, że "cegła to jest cegła". Najlepszym rozwiązaniem jest budowa ściany trójwarstwowej np: pustak U 220, styropian lub wełna i pustak K3. Jest to dom stawiany na długie lata, dla wnuków i prawnuków. Trzeba jednak liczyć się z.większym nakładem finansowym i czasowym.