50 (155)

AIS

AIS

AIT

47

sprośnie gadać, at7ypzirfjg, tg , brzydko gadaiący.

at7ypotpyt(t>,(_tpyov') brzydko działać.

<xi7ypoxtpStta, yj , (xtp<$og) haniebna, brudna chęć zysku, brzydka chciwość.

cmrypoKtpStM, iestem octiyjfpo-xep$ńg, bydź brudnym łakom-cem.

ai7ypoxtpSrig, tg, haniebnie chciwy zysku, brudny łakomieć.    _t

ai7ypoXoyiw, t. c. aerypot-Ttt W.

aieypoXoyć*, r₍, szpetność w mówieniu, sprosność w gadaniu.

atcrypolóyog, cv , haniebnie mówiący, sprośnie gadaiący.

aiaypó[xrirtę, 6, r„ (pfjTię) podaiący albo utrzymuiący haniebne układy, daiący sromotne rady, udaiący się do takich rad lub układów.

aiaypop.uźtu}, (puiSog') t. c. <x\7ypoeizta>.

aiijypoicotćto, sprośnie działać; 2) w zn. czynn. zhańbić.

otiff^poTcoiioc, yj, sprosne, haniebne działanie.

alerypoizoióg, ov , haniebnie, sprośnie, osobl. wszetecznic dzialaiący, dzialaiący iako nierządnik-

biiGypoTcpayzco, i—-rtpayća, r,, (1tpayog, -irpaTTw) t. c. ać-7ypoTvoit<a, — ic ona.

attrypOTCpógoaizog, ov, (Vpó-ęw7rov) maiący brzydkie wey-rzenie.

aivypoppr,[iwto), aWypoppr,-jaoffówj, r„ i <xt<7ypoppt}fxa)v, (pfj[j.cx ) t. c. <xi7ypoXoyea), —Ao yict,—Xóyog.    f

a.\rrypóg, a, óv, pslw. ai-aypfóg, (^ctiayog') u Iłowi, obelżywy, haniebny, sromotny, o-sohl. Kieypct zizict, obelżywe wyrazy, tak się ma rozumieć aiaypSię tYŻYKTizz, II. 23, 473. w zn. prźec z wyr. xaAóę, brzydki, szpetny, posp. w rozumieniu moralnem , wszeteczny, nierządny, występny; to xa-Aóv xai to a'i7ypóv u Sokra-lyków i Stoików, honestum et herpe, cnota i zbrodnia; oti-7ypbg Ttpóg ri, Xen. Ven. 7, 9. niezdatny do czego. Stopnie nief. aiayiow, ai7yt7Tog zam. au7ypÓ7tpog, — taroę, u

alTUTiTYjp, ijpog.ó. Ił. 24, 347. podług najlepszych dawnych wykladaczów spowin. z wyr. atsvixvr)Trię, pański, królewski, wspaniały.

a't7vXotpyóg, óv, t. c. at7V-

Aa p£'Cwv.

alruAoę, ov, (od at^a lub od aaai, aryj) w zn. przeć, z wyr. aiaificę, Od. 2, 232. nieprzyzwoity, niegodziwy, zapamiętały, zbrodniczy, bezbożny, atcuA.a p£^£iv, H«/#. zuchwale broić, nieprawość wyrządzać.

aiiTuuvaw, P. tjtw, (aira) oddadź każdemu iego udział, dadż mu, co mu się należy, wymierzyć dla każdego sprawiedliwość, przyznać każdemu to, co iest iego, rozsądzać, ocorfoc vt[ittv. Ztąd panować, mieć co pod swćm panowaniem, panować nad czem, y^o-vóę, Eur. Med. 19. w dial. iońsk.

aiaufzwjTCta, tj, panowanie, władanie kim albo czem, władza królewska nadana komu przez wybory, inaczey aio-u-fZMJTlZ).

ai<Tvn'jriT-ńp, Yipoę, 6, lub ai-'TV[Xvr,TV]ę, ov, ó, w r. ż. —rjrtę, eSog, żj, (a!TU/xvaw) od ludu o-brany urządziciel, rządca, sędzia na igrzyskach zapaśniczych, Od. 8,258. 2) pan, rządca, osobl. obrany ód ludu; ogól. król, naczelnik, dozorca, Theocr. 25, 48.

anyriuwj, ov, ob. oci7yp-XpMV.

aiaj((wv, ov, st. wyż. a at-7yi7rog, yj, ov, st nayw. od ai-ay^póę, co do formy od a:iyog, o fizyczney i moralney szpe-tIlości, IIOM.

tćiayag, tog, TÓ, \i H»m. wstyd, sromota, hańba, obelga, _vużywa się posp. w 1. nin. 2) fizyczna i moralna szpe-tność; sprosny uczynek, brzydki postępek.

a'i7ypri[Xb>y, ov, acjypoc haniebny, sromotny, brzydki, v/.petny. Inaczey piszą 'Xi7yr,-p:wv, lecz niektórzy wątpią o obudwóch tych formach, a Pars. Eur. Phoen. 1627. po-daie et7yrip.<ay, ob, Schneid. Dod. do słowu.

aiaypófiiog, ov, (jSioę) brzydko , sromotnie, skąpo żyią-

«=y.

oLC7ypoeTgt(a,(iigog') brzydko,

Horn. zawsze a u Alt. często są używane.

ixi7ypÓTY)ę, rirog, tj , brzyd-kość, szpetność, obelga, hańba, wstyd.

ai7ypovpyt(0,—yta,—yóg, ov, po skr. zam. a’t7ypotpytw i t.d.

at7yyvn,ri, (anrj^oę) wstyd, wstręt od haniebnych czynności, wstyd wynikaiący z popełnienia czego, zawstydzenie się; wstydliwość; 2) hańbiący postępek, wyrządzone komu zhańbienie, yovo»xwv, stupra-tio; zgwałcenie, 3) wstydliwy członek.

aicj(UVOjJiEvwę, pslw\ wstydliwie, skromnie.

a'i7yvvTfiXia, 77, óv, wstydliwość, od

ott7yvvrnXóg, nj, óv, wstydliwy; wstyd lub hańbę przynoszący, Tb <xi7y. t. c. a\7y uvtvj-

AÓZjYJ

a.\7yyYrrtp, rjpog, ó, liańbi-ciel, gwałciciel.

a't7yvvTripóę, a, óv, u Alt. zam. aio-j(uvT7}Aóę.

ai(7j(UVTo'ę, 73, o'v, wstydliwy; 2) haniebny.

a't7yyvo), P. uvw, Q at7yog ) oszpecić, oszkaradzić, osroino-cić, irpóęwTroo, xóixr,y, vexvg ri7yvfXfAŹvog, Hom. ztąd zelżyć, na sławie skrzywdzić, zhańbić, wstydem nabawić, zawstydzić, zarumienić. W śr. for. w stydzić się czego, yaTiv, Od. 21, 323. tud. z tr. bezuk. lub imsł. £7Ti tivt, mieć dla kogo uszanowanie, Ttva.

.\'.7b)itoTrotriToi Aóyot, Quine.l. 5,    11, 20. myl. zam. At-

tw7T£;oi, ezopowe bayki.

<x!T£, u Dor. zam. eite. aiTEto, P- Tjffw, prosić, wymagać, żądać, żebrać, z któ-remto slow. tak osoba, którey kto prosi, iako i rzecz, o która kto prosi, kładzie się w pdku 4. II. 5, 358. Od. 17, 365. ztąd ia’fT£7v T!v* tj, Od. 2, 387. tak się też używa i w prozie. W śr. for. u Pis. pako m. znayduie się często w prozie w zn. wyprosić sobie, pożyczyć, arcti7^ctt rtva, ti T!voc i Ti itapa rtvog.

a!T7jf*a, to, rzecz żądana; żądanie, proźba; pożądliwość; u matemat. poslulalum, przypuszczenie.    ,

aiT7jpiaTcó57!ę, tg, maiący po-