52 (291)

ferwHO ftuteis, Historie

Audi zgodził się natychmiast i ułożył się wygodnie na miękkim dywanie. Mellalla natomiast została na zewnątrz, niespokojna i czujna. Nie mogła zadowolić się tymi pozorami szczęścia. Chciała odszukać lleiga. Przykro jej było z powodu Audiego. Czyżby zapomniał o radach Talaga-iny? Następnego ranka Mellala zbudziła brata, aby wyruszyć w dalszą drogę. Ale Audi nie chciał o tym słyszeć. Oaza była taka piękna i pełno dobrych rzeczy. Przewrócił się na drugi bok. Mellala płacząc wyruszyła sama w drogę. Mężczyzna ubrany na biało wołał za nią:

- Zostań ze mną, dam ci wszystko, czego zapragniesz. Zostań ze mną!

I fragment

Los słabych

Gdy Mellala zniknęła z z jego oczu, człowiek odwrócił się do Audiego z okrutnym wyrazem twarzy:

-    Teraz zobaczysz, co dziej się ze słabymi, których łapię w mojej oazie!

Zrobił jakiś ruch i Audi poczuł, że coś się w nim zmienia. Zaczęły wyrastać mu z czoła dwa zakrzywione rogi.

-    Staniesz się głupią antylopą, która nie potrafi się opanować, ale równocześnie pozostaniesz chłopcem bez woli. Będziesz odtąd w połowie chłopcem, a w połowie antylopą!

Audi nie mógł już więcej mówić, tylko dziwnie beczał. Człowiek, chichocząc, przywiązał go grubym sznurem do pala.

Mellala przez kilka kolejnych dni błąkała się po pustyni i była zupełnie wyczerpana. Była tak słaba, że nie usłyszała nawet zbliżania się młodzieńca, ubranego w niebieski płaszcz. Schylił się nad nią i zawołał po imieniu:

-    Mellala, Mellala! To ja, lleig. Poznajesz mnie?

Głos młodzieńca przywrócił Melllali siłę. Odnalazła ukochanego!

Potrafiła oprzeć się pokusom pustyni. Opowiedziała o wszystkim, co się wydarzyło.

Ciężka walka

-    Nie martw się o Audiego, moja droga. Chodź ze mną. Będę walczył z tym, który go uwięził. Pustynia Hoggar wynagradza zawsze tych, którzy walczą o przetrwanie.

8 A J K O W f SPOTKANIA - Piogrooi lujet wydiowowfio-piofilaktycinycfc

Gdy przybyli na miejsce, gdzie powinna się znajdować oaza, znaleźli jedynie miecze, kolo których pojawił się nagle duch pokusy: człowiek o okrutnej twarzy, ubrany na biało. U jego stóp jęczał Audi, półchłopiec, półantylopa, przywigzany jak zwierzę, o smutnym wzroku, ale z pełnym żołądkiem.

-    Ileig - powiedział duch pokusy - będziesz musiał pokonać wszystkie moje miecze, jeżeli chcesz odebrać Audiego. On należy już do mnie. Czy czujesz się dość silny, by mnie zwyciężyć?

-    Duchu pokusy! - wykrzykngł Ileig - jesteś podły. Atakujesz jedynie słabych!

-    A więc, jeżeli jesteś taki mocny, pokonaj mnie!

Walka trwała wiele dni. Kusiciel był silny, ale lleiga zahartowało twarde życie na pustyni. Dwaj walczący ścigali się przez doliny i góry, ale w końcu Ileig zmusił do ucieczki tego, który wykorzystywał słabość ludzi.

Audi znów stał się normalnym chłopcem. Zrozumiał, jaka była cena wolności, a jaka niewoli. Zrozumiał również, że gdy słabi otrzymują pomoc od mocnych, wspólnie mogą zwyciężyć wszystkie przeszkody. Takie jest prawo pustyni Hoggar¹⁰.

II fragment

'B. Ferrero. Historie, Wyd. Salezjańskie, Warszawo 1994, s. 103.