Image0049

niedoświadczonego chłopca. Nie zgodził się więc na to. Serce Nasira ad-Dma mówiło, by sprzeniewierzyć się rozkazowi Saladyna, jako że ten był zajęty Frankami. Al-Afdal ‘Ali syn Saladyna poprosił swego ojca, by ten przyznał mu w lenno to, co było w posiadaniu TaqT ad-DTna i odstąpił na jego korzyść od Damaszku. Saladyn zgodził się na to i rozkazał mu wymarsz do dóbr lennych. Al-Afdal wyruszył do Aleppo z grupą wojska. Saladyn napisał do panów krajów wschodnich, takich jak władca Mosulu, władca Singar, władca Al-ćazTra, władca Diyar Bakr i innych regionów. Rozkazał im wysłanie wojsk dla swojego syna. Kiedy dowiedział się o tym syn TaqT ad-DTn, pojął, że nie ma dość siły, by im się przeciwstawić. Posłał więc do króla Al-‘Adila, stryja jego ojca, by ten poprawił jego relacje z Sa-ladynem. Dotarło to do Saladyna, który zdecydował się przyznać mu to, co należało do jego ojca w Syrii. Odebrany mu został jednocześnie kraj Al-6azlra i zakończono w ten sposób całą sprawę. [63] Saladyn oddał we władanie Al-‘Adilowi miasta Al-ćazTry, a były to: Harran, Edessa, SumaysSt¹, Miy3farqTn i Hana. Następnie wysłał Al-‘Adila do syna TaqT ad-DTna aby przejął od niego kraj i aby przekazał go z powrotem Paladynowi. Miał również zawrócić Al-Afdala z miejsca, w którym go spotka. Wyruszył Al-‘Adil, spotkał Al-Afdala w Aleppo i odesłał go do °jca. Al-'Adil przekroczył Eufrat i przejął kraj od syna Taql ad-Dina, ustanawiając nad nim swych zastępców. Zabrał ze sobą syna TaqT ad-DTna do Saladyna i wrócił wraz ze swymi oddziałami, a jego powrót przypadł na miesiąc gumada al-abira [588 AH-14 VI-12 VII 1192].

Kiedy król Al-Afdal i Al-‘Adil oraz syn Taqi ad-DTna powrócili wraz ze swoimi oddziałami, dołączyły do nich oddziały wschodnie składające się ^z wojsk Mosulu, wojsk Diyar Bakr, wojsk Singar oraz innych żołnierzy. Oddziały gromadziły się w Damaszku. Frankowie pojęli [wtedy], że nie będą w stanie im sprostać, jeżeli oddaliliby się od morza. Zawrócili zatem w kierunku Akki, demonstrując zamiar oblężenia Bejrutu. Saladyn rozkazał swojemu synowi Al-Afdalowi wymarsz w kierunku Bejrutu wraz ze swymi wojskami ₀raz wojskami wschodnimi i nakazał przeciąć drogę napierającym Frankom. Al-Afdal ruszył do Marg al-‘Uyun², ze wszystkimi oddziałami. Zatrzymał się, oczekując nadejścia Franków. Kiedy wiadomość dotarła do Franków, pozostali w Akce i nie opuścili jej.

Kiedy Frankowie wyruszyli w kierunku Akki, do Saladyna przybyło wojsko z Allepo i inne oddziały. Wyruszył więc do [64] miasta Jafa, które było w rękach Franków. Wszedł do niego i walczył z tymi, którzy w nim byli, zdobywając je mieczem i gwałtem dwudziestego dnia miesiąca ragab [1 VIII 1192], Muzułmanie złupili miasto i zagrabili to, co w nim było. Zabili Franków i wielu wzięli do niewoli. W mieście było więcej, niż Frankowie zabrali wojsku egipskiemu i karawanie, która z nimi była; była już o tym mowa. Grupa mameluków Saladyna stała przy bramach miasta i za każdym razem, gdy wychodził z miasta żołnierz posiadający przy sobie jakiś łup, zabierali mu go. A jeśli wzbraniał się, bito go i odbierano siłą. Następnie oddziały skierowały się ku twierdzy i walczyli o nią pod koniec dnia. Prawie ją zdobyli, więc ci, którzy w niej byli, poprosili o [zapewnienie] im bezpieczeństwa. Wyszedł wielki patriarcha do muzułmanów, a wraz z nim kilku najważniejszych Franków. Długo się wahali się, gdyż ich celem było uniemożliwienie muzułmanom walki. Zastała ich noc. Ustalili z muzułmanami, że wyjdą rankiem następnego dnia i poddadzą twierdzę. I kiedy nadszedł ranek, Saladyn zażądał opuszczenia twierdzy, a ci odmówili. I kiedy przybyła do nich odsiecz z Akki na czele z królem Anglii, muzułmanie znajdujący się w Jafic zostali wyparci. Na miejsce dotarły posiłki z Akki. Król Anglii ruszył poza miasto i sam stanął naprzeciwko muzułmanów. Nikt nie ruszył w jego stronę, więc stał między dwiema grupami [wojska] i zażądał od muzułmanów jedzenia. Saladyn rozkazał wojskom zaatakowanie Franków i przykładanie się w boju. Zbliżył się do niego jeden z jego emirów, znany jako ćanah³, który był bratem [65] Al-Maśtuba ‘AlTego Ibn Ahmada al-Hakkarlego. Emir ten rzekł do niego: „Saladynie! Powiedz swoim mamelukom, którzy zagarniali wczoraj łup i bili maczugami⁴ ludzi biorących udział w walce: «Jeśli jest walka, to

51

1

Sumays3| -- tur. Samsat - m. we wsch. Turcji. Starożytne ruiny m. IcZą na terenia obecnego miasta Sams_at

2

   Marg al-*Uyfln - m . w pd Libanie, w 1179 roku Saladyn pokonał tam wojska chrześcijańskie.

3

   ćanah. Baha’ ad-Dln 159. 225 (tam jako ćinah).

4

   W oryginale: al-gamaqa