6. Odłożyć względem osi długości fali zaobserwowane Unie widmowe. Taki wykres należy sporządzić dla każdej badanej lampy.
7. Porównując długości fal zaobserwowanych linii widmowych z danymi tablicowymi zidentyfikować pierwiastki znajdujące się w przebadanych lampach spektralnych.
8. Dla każdej z linii H . H0, H widma wodoru obliczyć
OL p T
wartość stałej Rydberga ze wzoru (22.4). Następnie obliczyć wartość średnią i odpowiadające jej odchylenie standardowe. Wynik obliczeń porównać z danymi literaturowymi.
Rys. 22.2. Schemat stanowiska pomiarowego ( M - monochromator, Z- zasilacz, S- badane źródło promieniowania, 0-obserwator)
Literatura uzupełniająca: (29), [60], (68), (70)
PRZEWODNICTWA ELEKTRYCZNEGO METALI I PÓŁPRZEWODNIKÓW
Widmo energetyczne elektronów w metalach, półprzewodnikach 1 dielektrykach
Podstawową wielkością opisującą własności elektryczne
materiałów jest ich przewodnictwo właściwe a. Ze wzglądu na
wielkość tego przewodnictwa wszystkie materiały możemy umownie
podzielić na: przewodniki (metale), półprzewodniki oraz
dielektryki (izolatory). W warunkach normalnych metale mają
6 8 —1 —1
przewodnictwo właściwe od 10 do 10 (0 ra |, półprzewodniki
od 107 do 10-8 (n"1m“1), a dielektryki od 10-9 do lO-19 (n-1m 1]. Właściwsza jednak jest klasyfikacja materiałów ze względu na strukturę widma energetycznego elektronów w nich występujących (patrz rys. 23.1).
W pojedynczych atomach energia elektronu krążącego wokół jądra jest skwantowana, co oznacza, iż tylko pewne jej wartości mogą być przyjmowane przez elektron (patrz rozdział 22). Ciała stałe są złożone ze wzajemnie ze sobą oddziałujących atomów znajdujących się w niewielkich odległościach od siebie. Elektrony należące do tych atomów wchodzą jednocześnie w skład ciała stałego jako jednego układu. Jednocześnie jednak elektrony jako fermiony (cząstki elementarne o połówkowej liczbie spinowej) podlegają tzw. zakazowi Pauliego. Mówi on, iż w układzie może się znajdować co najwyżej jeden fermion określony zadaną czwórką wartości liczb kwantowych n, 1, m^, s.