54

ml 2-molowego kwasu solnego (4). Zawartość kolby zamieszać i pobrać natychmiast po 1 ml roztworu do pierwszej probówki serii z 1-molowym wodorotlenkiem sodowym i z wodą. Następnie kolbę umieścić we wrzącej łaźni wodnej i po 5, 10 i 15 minutach pobierać po 1 ml mieszaniny do kolejnych probówek serii z wodorotlenkiem sodowym i z wodą. Po zakończeniu doświadczenia do probówek zawierających wodorotlenek sodowy odmierzyć po 1 ml odczynnika Benedicta (7), wymieszać i wstawić na 2 min do wrzącej łaźni wodnej. Probówki wyjąć i kolejno obserwować wynik zdolności redukcyjnych hydrolizatu glikogenu. Roztwory w probówkach serii z wodą natychmiast po pobraniu próby potraktować 2 kroplami roztworu jodu w jodku potasowym (3 ) i obserwować kolejno zabarwienie.

4. Hydroliza enzymatyczna glikogenu. Do probówki odmierzyć 2 ml glikogenu i 1 ml glukoamylazy (8 ), wymieszać i wstawić do łaźni wodnej o temp. 40°C na 10 minut. Reakcję przerwać przez zakwaszenie 0,2 ml 2-molow’ego kwasu solnego (4 ), wymieszać i do innej probów'ki pobrać 1 ml mieszaniny. Do próby dodać 1 ml odczynnika Benedicta (7), wymieszać i probów^rkę ogrzewać we wrzącej łaźni w-odnej przez 2 minuty, po czym na podstawie utworzonego osadu wnioskować o zdolności redukcyjnej roztworu.

b. Oznaczanie zaw artości glikogenu w wątrobie metodą Samogyi i Nelsona

Wyizolowany z wątroby roztwór glikogenu (1), który studenci otrzymali w kolbie miarowej na 50 ml, dopełnić wodą destylowaną do kreski i wymieszać.-Pobrać z kolby 2 ml roztworu do kolby stożkowej na 50 ml, dodać 5 ml 2-molowego kwasu solnego (4), zamieszać i prowadzić hydrolizę we wrzącej łaźni widnej przez 30 minut. Następnie próbę oziębić, dodać 5 ml 2-molow'ego wodorotlenku sodowago (6) i wymieszać. Do 2 probówek pobrać po 1 ml roztworu z kolby stożkowej, do trzeciej (próba kontrolna) 0,5 ml 2-molowego kwasu solnego {4 ) i 0,5 ml 2-molowego wodorotlenku sodowego (6 ). Do wazystkich trzech probówek odmierzyć po 1 ml odczynnika miedziowego {11 ), zamieszać i watawić do wTzącej łaźni wodnej dokładnie na 10 minut. Próby ochłodzić pod kranem i odmierzyć do nich po 1 ml odczynnika arsenomolibdenowago {12 ), a następnie po 7 ml wody destylowanej, wymieszać i po 10 minutach zmierzyć absorbancję w fotometrze przy długości fali 520 nm wobec próby kontrolnej (bez hydrolizatu). Uzyskane wartości przeliczyć na glukozę, posługując się krzywą wzorcową sporządzoną w’ zakresie 10-100 \xg glukozy, pomnożyć przez współczynnik 0,95 (zamiana na glikogen) i uwzględniając rozcieńczenie obliczyć zawartość glikogenu w preparacie wątroby. Sposób przygotowania wyciągu z wątroby poda prowadzący ćwiczenia po otrzymaniu od studenta wyniku pomiaru absorbancji.

Opracowanie wyników

Podać uzyskane wyniki (zabarwienie, osady) dla poszczególnych reakqi. Uzasadnić. Przedstawić dokładne obliczenia zawartości glikogenu (wartość podać w %) w preparacie wątroby.

Pytania

1.    Do jakiej grupy związków’ należy glikogen?

2.    Napisać fragment rozgałęzionej cząsteczki glikogenu. Wskazać i nazwać występujące wiązania.

44