552 553 (2)

Indukcyjność ramienia uzwojenia pierwotnego L,_p przy /< = 1350 oraz 1130 zwojów w ramieniu wyniesie więcej niż założonych 7 H. Obliczając tę wartość na podstawie wzoru (11.31) otrzymamy wartość 13 H, która określa zniekształcenia częstotliwościowe stopnia na dolnej częstotliwości oraz jego charakterystykę częstotliwościową na dolnych częstotliwościach. Zniekształcenia częstotliwościowe na górnej częstotliwości roboczej oraz charakterystyka na górnych częstotliwościach są określone wartością otrzymaną z obliczeń konstrukcyjnych L,_p = 27,5 mH.

11.2. KONSTRUKCYJNE OBLICZANIE DŁAWIKÓW

11.2.1. Obliczanie dławików z rdzeniem zamkniętym

Ponieważ dławiki różnią się od transformatorów tylko tym, że mają tylko jedno uzwojenie, ich konstrukcyjne obliczenie różni się od obliczeń transformatora.

Wybór typu rdzenia dla dławika oraz gatunku materiału magnetycznego odbywa się na podstawie tych samych przesłanek co 1 dla transformatora. Wymagane wymiary rdzenia tutaj również są określone za pomocą współczynników A i D, obliczonych z wzorów

(11.32)

D =

1,41/7 Bmdij

gdzie: Lir — indukcyjność dławika w henrach oraz oporność czynna jego uzwojenia w omach.

U_m — maksymalna amplituda obliczeniowa napięcia sygnału na dławiku.

Wartość n we wzorze dla A określa się tak samo. jak dla transformatora. Wartość B_md we wzorze na D przyjmuje się tak, jak dla transformatora o tych samych wymiarach. Po obliczeniu A i D na podstawie dodatku 4 dobiera się rdzeń.

Liczbę zwojów uzwojenia dławika określa się za pomocą wzoru (11.13) 1 (11 13a), które w tym przypadku mają postać:

to

8,92 • 10^a

. 1,59 • 10’C/n,

to =---

^Bmd id'li

(11.33)

Wartości wchodzące do (11.13) wielkości oblicza się tak samo jak dla transformatora. Z dwóch wartości to. obliczonych z (11.38), przyjmujemy wartość większą. Po dobraniu przewodu na uzwojenie oraz obliczeniu roz-

mieszczenia, które przeprowadza się tak jak dla transformatora, dobiera się grubość cewki dławika, jako sumę grubości uzwojenia i grubości korpusu karkasu. W ten sposób przeprowadza się obliczenie konstrukcyjne dławików malej dobroci. Konstrukcyjne obliczenie dławików dużej dobroci, stosowanych w obwodach rezonansowych charakteryzuje się pewną specyfiką, której omówienie znajduje się w specjalnej literaturze [L24, str. 115... 126J.

11.2.2. Obliczanie dławików korekcji wielkiej częstotliwości

Wymiary dławika w korekcji wielkiej częstotliwości przyjmuje się możliwie małe. w celu zmniejszenia jego pojemności, która zwiększa pojemność montażową oraz w celu zmniejszenie sprzężeń pasożytniczych Ponieważ szeregowo z dławikiem włącza się oporność R«, która wielokrotnie przewyższa oporność czynną dławika. Dobór średnicy przewodu na dławik zależy tylko od warunków wytrzymałości mechanicznej.

Dławiki korekcji wielkoczęslotliwośeiowej pod względem konstrukcyjnym wykonane są w postaci cewki jednowarstwowej (rzadziej wielowarstwowej), nawiniętej na rurce z materiału izolacyjnego o średnicy zewnętrznej 0,4... 0.8 cm. Dławiki korekcji wiclkoczęstotliwościowej są często wyposażone w rdzenie dostrajające z materiału magnetycznego dla wielkiej częstotliwości (na przykład żelazo karbonylkowe lub ferryt w.cz.).

Rdzeń w cewce przemieszcza się za pomocą gwintu (rys. 11-12). Wymiary * rdzenia są tak obliczone, aby przy pełnym wprowadzeniu do cewki jej in-

a

^-yJlĄn ł ?

d d_t

y    u u l

ii

rr

Rys. 11-18. Budowa dławików korekcyjnych wielkiej częstotliwości

a — Jednowarstwowego; b — wielowarstwowego wlelosekcyjncgo

dukcyjność wzrastała 1,4... 1,7 razy. Obliczenie liczby zwojów dławika jest oparte na wartości indukcyjności 1,2... 1,3 razy mniejszej niż znaleziona z obliczeń stopnia Długość uzwojenia dławika l przyjmuje się zazwyczaj w granicach 1.5. .2.5 jego średnicy d (rys. 11-18).

Dla dławika jednowarstwowego (rys. ll-18a), charakteryzującego się małą pojemnością własną, nadaje się przewód s dowolnej izolacji Jednakże przy indukcyjności 100 i więcej mikroherców dławik jednowar-

553