5

10

Przykłady ćwiczeń

1.    Krążenie barkami na przemian przy nieruchomych ramionach w przód i H- tył. Jest to bardzo pożyteczne ćwiczenie rozluźniające.

2.    Kręcenie głową, opuszczanie głowy wprzód, zwroty wprawo i lewo skłony na boki. Ćwiczenie to rozluźnia kręgi szyjne i piersiowe.

3.    Nie wszystkim wiadomo, iż przy wysiłku jako pierwsza usztywnia się szczęka dolna. Kilkakrotne ziewanie lub śpiew są doskonałym lekarstwem na jej rozluźnienie. Niektórzy jeźdźcy stosują żucie gumy.

4.    Krążenie ramion, na przemiany jak wiatrak doskonale rozluźnia usztywnione mięśnie łopatek, co występuje szczególnie często u mężczyzn. Przy ćwiczeniu tym. odwrotnie jak poprzednio, należy uważać, by poruszać tylko ramionami.

5.    Wyrzuty ramion. Wyrzucić obie dłonie poziomo h- przód, a następnie cofnąć je i klasnąć za plecami. Poziome, półkoliste ruchy ramion raz w lewo, a potem w prawo rozluźniają talię.

6.    Ważnym ćwiczeniem ułatw iającym współdziałanie łydek i rąk jest podnoszenie klatki piersiowej, jakby nas [HHlciągano w gorę przy pomocy liny. Należy przy tym głęboko oddychać. Unosi to dolne żebra ponad biodra i wyrabia niezależny dosiad.

7.    Aby opanować właściwą postawę tułowia warto stosować na przemian zaokrąglanie pleców z równomiernym pochylaniem tułowia i głowy, a następnie z tej pozycji skrajnie prostować tułów.

8.    Prostowanie sylwetki. Przy ciągnąć krzyż aż do wystąpienia wklęsłości pleców i przesadnie unosić głowę. Próby te kończymy przyjęciem prawidłowej postawy na koniu.

9.    Ćwiczenie nóg rozpoczynamy wyprostowaniem ich bokiem w dół, a następnie mając je przyłożone do boków konia wykonujemy ruchy od przodu do tyłu. aż do właściwego ułożenia łydek.

10.    A teraz ćwiczenia szczególnie zalecane dla kobiet z tęgimi łydkami: wahadłowe ruchy wyprostowanych nóg do przodu, do tyłu i z powrotem. Raz obustronne, a potem na przemian. Należy zwrócić uwagę, by biodra pozostawały na jednej wysokości oraz by me obniżać barku z jednej strony. Szczególnie istotna tu jest prawidłowa postawa tułowia. Jest to ważniejsze od zakresu wykonywanych wymachów nóg.

11.    W dalszym ciągu jeździec może próbować skoordynować ruchy kończyn górnych i dolnych. Warto polecić krążenie jednym ramieniem tyłem w górę przy równoczesnym przesuwaniu nogi do tyłu i dotykaniu dłonią pięty. Rozciąga to mięśnie brzucha, wysuwa biodra do przodu i wydłuża uda.

12.    Następne ćwiczenie to ruchy ramion i nóg jak h- czasie marszu. Na początku często występować będzie błędne wyrzucanie nogi i ramienia z tej samej strony do przodu. Dzięki o/xmowaniu tego ćwiczenia unikniemy później trudności w stosowaniu przeciwstawnych pomocy łydkami i ręką.

Gdy ćwiczenia te zostaną opanowane w stępie, należy powtarzać je w kłusie. Jeździec może wtedy anglczować (w strzemionach), ale trzeba zwracać uwagę, by podudzie pozostawało niezależne od uda. Podudzie winno zostać unieruchomione od kolana kolana i ruchy jego mają się ograniczać do minimum, tj. na tyle. na ile konieczne jest to do stosowania pomocy jeździeckich.

Najlepszym sprawdzianem, czy podczas anglczowania łydka dobrze przylega do boków konia jest przytrzymanie tułowia przez moment (kilka kroków kłusa) w górze nad siodłem. Nic można tracić wtedy równowagi. niedopuszczalne jest przytrzymywanie się za wodze. Jeśli jeździec to potrafi, oznacza to. ze jego łydki są prawidłowo przyłożone. Ważne jest też. aby przy opuszczaniu się w siodło nic wysuwać nóg do przodu.

Podczas anglezowania jeździec powinien uważać, czy jest na tyle odprężony, że koń swymi ruchami sam go podrzuca w górę. a łokcie spokojnie i zręcznie towarzyszą ruchom tułowia. Nie mogą to być jakieś podskoki czy zrywy, szarpnięcia, przy opuszczaniu się w siodło nie można pozostawać poza ruchem konia, nic można też gwałtownie uderzać siedzeniem w siodło. Takie nieskoordynowane ruchy usztywniają konia, a to. jak już parokrotnie zostało zaznaczone, uniemożliwia jeźdźcowi osiągnięcie rozluźnienia. Jeśli łydki nadmiernie wysuwają się do przodu trzeba popraco-