Jednym z pierwszych, ważnych przedmiotów przygotowujących do rozwiązywania problemów technicznych jest zapis konstrukcji. Istotą projektowania jest dobór cech konstrukcyjnych i ich zapis. Jest to proces złożony i wielopoziomowy, w którym można wyróżnić cząstkowe etapy twórczego działania, takie jak powstanie informacji o środku technicznym, jej przetwarzanie i zapis. Istnieją różne formy zapisu konstrukcji: rysunek techniczny, grafika inżynierska, opisy słowne, fotografia, materialne modele płaskie i przestrzenne itp. Z jednej strony zapisy te są nośnikami informacji, a z drugiej tworzą rodzaj sprzężenia zwrotnego między projektantem a powstającymi w jego świadomości wyobrażeniami
0 konstrukcji. Przedmioty obejmujące zapis konstrukcji różnią się istotnie pod względem treści kształcenia. Wprawdzie na każdym z nich korzysta się z norm rysunku technicznego, ale ze zbioru norm rysunku nie wynikają treści kształcenia W praktyce funkcjonują więc przedmioty bardziej zorientowane „kreślarsko” lub „rysunkowo”, ale bez nawiązania do przedmiotów konstrukcyjnych [31].
Niekiedy pojawiają się tendencje do zastąpienia dotychczasowych treści
1 sposobów kształcenia nauczaniem zapisu komputerowego. Komputeryzacja zapisu konstrukcji nie powinna eliminować nauczania bez komputera. Metody i zasady zapisu konstrukcji powinny stanowić przygotowanie do zapisu komputerowego [31, 36]. I taki jest cel i przeznaczenie tego skryptu.
Wybór treści kształcenia uwzględnia warunki ograniczające zdolność percepcji studentów. Psychologowie zwracają uwagę na skutki rozluźnienia kontaktów zmysłowych człowieka współczesnego z rzeczywistością [17]:
„Człowiek współczesny coraz częściej poznaje środowisko przyrodnicze i społeczne nie dzięki bezpośredniej obserwacji, nie dzięki aktywnemu spotkaniu z otoczeniem, ale dzięki przeglądaniu magazynów ilustrowanych i oglądaniu telewizji. Poznaje zatem obraz świata, który często jest uproszczony...” i dalej: "Rozwój cywilizacji, szczególnie rozwój świata symbolicznego, oddala człowieka od bezpośredniego spostrzegania otoczenia. Zmniejsza zaufanie do zmysłów, do samodzielnego budowania własnych modeli rzeczywistości i do ich weryfikacji. To rozluźnienie związków ze środowiskiem rozbija indywidualne struktury czasowo-przestrzenne. Deformuje normalne wymiary rzeczy”.
Skutki osłabienia więzi z naturą i deprawacji zmysłów uwidaczniają się między innymi w postaci trudności w procesach percepcji i wyobrażania przestrzennego.
Konstrukcje wyznaczają cechy konstrukcyjne: geometryczne, materiałowe i dynamiczne [11]. Cechy geometryczne to geometryczna postać konstrukcyjna i układ wymiarów. Swoją postać i układ wymiarów mają również dwie pozostałe cechy. Dobierając materiał określamy jego postać geometryczną, na