5 (2009)

za nim, oraz skośne, długie górne podanie do strefy poza bocznym obrońcą.

Zbyt częste wykonywanie podań do tyłu, szczególnie gdy są możliwości podania piłki do przodu, jest błędem. Z dwóch powodów: oznacza to zwolnienie tempa ataku i umożliwienie obronie zespołu przeciwnika dokonanie korekty we własnej defensywie. Należy pamiętać, że szybkość ataku (w strefie ataku) zwiększa możliwości popełnienia błędów w grze obronnej przeciwnika.

Jest bardzo trudno budować akcję ofensywną bez zawodnika wspierającego (support player), który ma dwa zadania do wykonania: musi umieć znaleźć się w prawidłowej odległości od partnera z piłką oraz zachować odpowiedni kąt ustawienia. Jest to ważne do osiągnięcia widzenia całego pola gry (do przodu) i umożliwia partnerowi z piłką wykonanie podania bez przyjęcia piłki.

Ważnym akcentem przy doskonaleniu podań są także takie umiejętności, jak: maskowanie kierunku podania, wybór najlepszego rodzaju podania, wykonanie podania we właściwym czasie i o odpowiedniej sile uderzenia piłki, oraz umiejętność dokładnego podania z zastosowaniem właściwej techniki (np, rotacji piłki).

Dobra technika, zdolności do kombinacji, wzajemne wspieranie „każdy każdego” i pozytywne myślenie są podstawą do osiągnięcia sukcesu. Wyższy poziom piłkarzy, oznacza wyższe wymogi techniczne.

2. Warunki skutecznego piłki w biegu

W czasie 90 minut zawodów pitka w grze jest średnio przez 60 minut, to znaczy, że każdy zespół jest w jej posiadaniu w czasie około 30 min.

Skuteczna gra zespołowa zależy więc od tego, co robi piłkarz w grze bez piłki w pozostałych 60 minutach. Skuteczny bieg zawodnika z piłką ozy bez piłki zmusza go do zrozumienia, kiedy, jak i dlaczego powinien wykonać bieg lub prowadzenie piłki.

Są dwa rodzaje biegu bez piłki (w kierunku ataku): bieg w celu stworzenia wolnej przestrzeni i bieg w celu jej wykorzystania. Przy czym zawsze należy mieć na uwadze dążność do rozciągania gry tak szeroko, jak to jest tylko możliwe. Zmiany pozycji po przekątnej stwarzają więcej kłopotu dla kryjących obrońców i ułatwiają tworzenie wolnej przestrzeni. Mamy dwa rodzaje biegu piłkarza po przekątnej: a) ze środka do części bocznej boiska. W ten sposób piłkarz próbuje stworzyć wolną pozycję w środku pola gry. Głównym problemem dla kryjącego obrońcy jest zdecydować jak daleko kontynuować krycie nad zmieniającym pozycję piłkarzem; b) drugim rodzajem biegu piłkarza po przekątnej jest zmiana pozycji z bocznych części boiska do środka. Bieg po przekątnej może też być wykonywany z tyłu, zza pleców partnera z piłką. Zwykle jest on wykonywany od środka w kierunku bocznym części boiska {„do flanki”).

Linia biegu po przekątnej napastnika (A2) jest wykonana z zamiarem wyciągnięcia obrońcy (02) z jego asekuracyjnej pozycji. Ten prosty manewr wykonuje się w celu stworzenia przestrzeni za plecami obrońcy (01).

Znaczenie umiejętności efektywnej i celowej gry bez piłki jest ważne dla takich działań, jak: skracanie pola gry, umożliwienie partnerowi wykonania podania i podtrzymania płynności akcji, zabezpieczenie utrzymania piłki, uzyskanie przewagi liczebnej w różnych strefach boiska, „wyciągnięcie” przeciwnika z korzystnej pozycji, dublowanie pozycji, asekuracji, itp.

Maskowanie i dokładność wykonania poszczególnych manewrów bez piłki i różnych elementów techniczno-tak-tycznych są najważniejsze. Należy dodać, że w ćwiczeniach praktycznych gry bez piłki pierwszoplanową rolę spełnia wymaganie tzw. myślenia taktycznego.

3. Wykorzystanie wolnej przestrzeni

Mija się z celem tworzenie przestrzeni (wybieganie na pozycję - red.), jeżeli nie jest ona należycie wykorzystana.

a) Bieg w kierunku od piłki (przed partnerem z piłką) jest przeznaczony do wykorzystania wolnej przestrzeni za plecami bocznego obrońcy (03). Piłkarz (A3) wykonuje bieg w kierunku do piłki, próbując „pociągnąć" za sobą kryjącego go obrońcą (03). W międzyczasie atakujący (A2) wykonuje bieg (od piłki) po przekątnej za plecy obrońcy (03), gdzie współpartner (A1) wykonuje podanie piłki.

Dwaj środkowi napastnicy mogą czasem wykonać tzw. bieg rozszczepiający (Split), w celu tworzenia wolnej przestrzeni w części środkowej strefy ataku, dla zaatakowania jej przez któregoś z partnerów z drugiej linii.

Atakujący piłkarze (A2 i A3) wykonują bieg „rozszczepiający” po przekątnej (ze środka boiska do flanki); (w kierunku skrzydła - red.) wynikiem tego biegu zostaje stworzona wolna przestrzeń w środku strefy ataku, którą powinien wykorzystać któryś z piłkarzy z drugiej linii. Podane przykłady czynności atakujących piłkarzy, mogą być wykonywane w strefie środkowej i ataku. Analizy meczowe wykazują, że stosowanie biegu po przekątnej za plecy obrońców występuje średnio w 1 z 4 zdobytych bramek. Przy różnych sposobach wyrabiania przestrzeni obrońcy niechętnie dają się „wyciągać” ze środkowych defensywnych pozycji na zewnątrz w kierunku bocznych części boiska.

11