0005901

Op.

( 80 )

Op.

i odstręczali przezto Izraelitów odczynienia ofiar Najwyższemu. Wiedział Heli o tych wszystkich zdrożnościaeb, ani mu to ta jno było, że jego synowie dopuszczali się nierządów z niewiastami, które bywały na usłudze i straży w przysionkach Przybytku. Strofował ich niekiedy Heli ale bezskutecznie, niesłticbali zgoła głosu ojca swego ponieważ mówi pismo: Bóg ich podać chciał na zgubę, to jest iż dopuszczał ażeby przechodzili z jednej nieprawości do drugiej aże dopóty, dopóki by niedoszli do pewnego stopnia złości; i że sprawiedliwość jego, która wydała wyrok ich potępienia, dopuściła im być na zawsze w ślepocie i zatwardziałości ich serc. Rozgniewany Bóg występkami tych niegodnych sług ołtarza swego, posłał do Helego Proroka, który wyrzucając mu na oczy jego występne pobłażanie synom swoim, przepowiedział mu, że ci synowie jego obydwaj razem tegoż samego dnia umrą, że pozbawiony zostanie dom jego dostojności najwyższego kapłaństwa którą się zaszczycał, i że kto inny miał być wybrany na kapłaństwo wiernie dopełniający swego urzędu, który miał się sprawować podług serca Pana. Pierwsza pogróżka się z iściła na wojnie, którą Filistyni wydali Izraelitom, a gdy najprzód porażeni zostali, sprowadzili skrzynię przymierza z Siło , w nadziei, że Bóg, którv ląm przemieszkiwał, miał odnowić na stronę ich dzieła swej potęgi, tak jako niegdyś czynić raczył ich ojcom , ale ręka Pańska tym uciążliwszą jm stała się; zwyciężeni pomimo bytności Arki Pańskiej, którą nieprzyjaciele zabrali, Ophni i Phinees, którzy jej towarzyszyli zabici zostali. Gdy wiadomość tej klęski doszła do Siło, żona Finccsa, która była w ciąży, u-marła w boleściach poronienia, a Heli niemogąc znieść tego, od żalu, iż Arka Pańska uwięziona została, spadł ze stołka na którym siedział i kark złamawszy umarł. Tak więc ziściła się pierwsza część pogróżek Pańskich przeciw domowi tego Arcykapłana; druga wzięła swój skutek w początkach królestwa Salomona, kiedy Abiatar, który był z familii Helego był złożony, a dostojność arcykapłańska dana Sadokowi z familii Eleazara; i ten to Sadok jest owym, na którym speł-niońa została obietnica, którą Bóg u-czynił, mówiąc: iż sobie wskresi kapłana wiernego, któremu miał dać mieszkanie stałe, Jakoż, potomkowie jego utrzymywali najwyższe kapłaństwo aż do spustoszenia kościoła przez Rzymian. Ale to ziszczenie do czasu o-wej obietnicy, jest tylko zasłoną ukrywającą inne daleko doskonalsze, którego przedmiotem jest Chrystus Jezus, kapłan najdostojniejszy, i prawdziwie sam wierny i podług serca Bożego, którego kapłaństwo nigdy końca nfe będzie miało. 1. Reg. Cap. 3. 4.

OPOKA. Petra. Skała, kamień. Oznacza najprzód skałę. Petra dwi-sionis skala podziału, jest skała na puszczy Maon, tak nazwana przeto, iż Saul dowiedziawszy się o zbliżających się Filistynach przeciw niemu oddzielił swoje wojsko od wojska Dawida i przestał go prześladować, skala Ethan jest ta grota w opoce gdzie Samsou schraniał się, gdy wałczył

_

Op.    ( 81 )    Op.

przeciw Filistynom. Et descendens habitcwi in spelunca petrae Etkan. Opoka Oreb. Wódz Madianu. Appre-hcnsosęue duos viros Madian; Oreb et Zeb interfecit in petra Oreb. 0-poka Ezelu skala, przy której Dawid miał czekać na odpowiedź przyjaciela swego Jonaty. Uescendcs ergo... et sedebis junta lapidem cui nomen est Ezcl. Skała pomocy, znaczy miejsce gdzie Filistynowie zabrali Arkę Pańską. Petrae sctssae sunt, łamały się skały, kiedy Chrystus umierał, gdy serca Żydowskie stały się niewzruszone i zatwardziałe. Tu es Petrus, et super hann petrarn edificabo Ecclesiam meam. Opoka, na której u-stolony kościół, jest Piotr Święty, który wyobraża jedność kościoła, albo Chrystusa samego, który jest pierwszym i istotnym fundamentem kościoła. 2) Bierze się za miejsce opoczy-ste. Aliud cecidil super pelram, to miejsce opoczystc, na które pada nasienie słowa Bożego, oznacza owych, którzy słuchając nauk zbawiennych, chętnie je przyjmują, ale że dla twardości ich serca te słowa nie wkorzeniają się w nich, wierzą tylko do czasu, a gdy przyjdą na nich natarczywości pokus, odrazu uchylają się. 3) Znaczy Fortecę, Zamek, Miasto. Appre-hendit pelram in praelio. Amasias u-dcrzywszy zabrał Fortecę, która była wystawiona na skale, i z której on kazał pozrucać w przepaść dziesięć tysięcy łdumejczyków. Opoka pustyni, jest miasto na skale. 4) 0-poka bierze się za obronę. Dominus petra mea et robur meum. 5) używa się niekiedy zamiast ciężaru wagi, to Dyk. Bibl. Tom Ifl.

jest gwicbtu, który się kładzie na szalę. «Nie miejcie dwojakiego rodza-»ju kamieni, jednych większych a dru-»gich małych.” To jest dwojakich wag rodzajów. 6) Wystawianie Pomników, na pamiątkę dla potomności.

« Podnieście te kamienie na górze » Hebal." Wpierwszych albowiem czasach, owi którzy nawzajem czynili z sobą przymierza, lub ważne jakowe układy, wystawiali wielkie kamienie dla zachowania na długi czas pamięci. W starożytnych czasach, wktó-rych jeszcze niebyło sztuki pisania, takowe pomniki służyły za napisy i historyą. Tak Jakób i Laban wystawili podobny z kamieni pomnik, na pamiątkę uczynionego z sobą przymierza na górze Galaad. Podobnie Jozue uczynił w Galgali kazawszy ułożyć kopiec z kamieni wydobytych ze dna rzeki Jordanu, dla zachowania pamięci cudownego przejścia tej rzeki. — Izraelici podobnie, którzy zamieszkali z drugiej strony Jordanu, lakowy wystawili na lądzie tejże rzeki, dla okazania, że oni składali równie ten sain naród z bracią swojemi będącemi za Jordanem. Kamień Zohaleth, o którym jest wzmianka w księdze królów, jest to jeden z owych kamieni okrągłych, ciężkich, które młodzieńcy dla doświadczenia sił swoich rzucali w górę ile tylko mogli najwyżej. Do tego to zwyczaju zapewne stosują się następujące słowa proroka Zaeharyasza. Ja to sprawię, że Jeruzalem będzie dla wszystkich ludów kamieniem znacznego ciężaru. Potiam Jerusatem lapidem oneris cunctis populis; omnes qui !evabunl eam, concissione lacerabuntur.

11