0001901

32

Taka to gospodarka w bogatym kraju! A jednak niema w Europie piękniejszej, żyzniejszej ziemi, niż rumuńska. Góry jej posiadają miedź, srebro, złoto, sól i marmur, bogate zdroje nafty kryją się pod czarnoziemem, łany prawie bez uprawy rodzą naj-pyszniejsze ziarno, a wina rumuńskie mogłyby, zdaniem znawców, dorównać francuskim, gdyby się o ich uprawę lepiej starano.

Przyjdzie zapewne czas, kiedy ta ziemia stanie się tern, czem być powinna: skarbnicą Europy, ale czy dzisiejszy niedołężny szczep rumuński ostoi się tak długo przed napływem obcych? Daty statystyczne wykazują nam, że właściwa (ludność rumuńska zmniejsza się powoli, liczba zaś obcych wzmaga się z każdym rokiem. Może więc tu nastąpić ta zmiana, której przykłady często mamy w historyi, że pierwotny szczep ustępuje powoli nazwy swej nowemu, silniejszemu plemieniu i na grobie własnym buduje mu kolebkę.

„Myśmy potomkami dawnych Rzymian, prawnukami rycerzy, co piersią żelazną bronili granic Romy!“—powtarzają z dumą Rumuni. I prawda, że tu po obu brzegach starego Isteru (Dunaju) legiony rzymskie miały swe legowiska; tu również do budowania twierdz i zamków granicznych spędzano więźniów i zbrodniarzy z całego państwa rzymskiego; aby utworzyć kolonie nasyłano im kobiety z Rzymu wydalone. Trzeba jednak zwrócić na to uwagę, że legiony zaciągały żołdaków z obcych podbitych plemion, że po upadku państwa rzymskiego dzikie hordy Scytów, Gotów, Finno-Bułgarów, Słowian ciągnęły tędy z północy i południa, jak stada ptaków uderzając o bogate Bizancyum, osiedlały się wzdłuż Dunaju i Bałkanów, mieszając ze szczepem pierwotnym. Niewiele więc kropli krwi starorzymskiej płynie w żyłach teraźniejszych Rumunów.

Zwycięzki oręż Murata II wszystkie te ludy zagarnął pod ciężkie jarzmo tureckie. Od tej chwili

Dziewczyna rumuńska.    Albańczyk.