63 (218)

mac da: Bo wejdzie w papiery, wejdzie w zdjęcia, wejdzie w osobiste rzeczy...

kasia: Co wtedy robi? Ogląda to? Mówi ci coś o tym?

macda: Nie, nie mówi. Ogląda. Ja widzę, bo jest ruszone, ale sama mi tego nie powie. Znalazła pamiętnik mojego brata, przychodzi do mnie i mówi: „Wiesz, co przeczytałam?" I opowiada. Mój brat ma trzydzieści sześć lat, ale matka jest z nim związana po prostu jak pępowiną... Ja musiałam uciec, bo tego nie wytrzymałam... No, ale zdarza się, że ona przyjeżdża i wtedy alarm, światła alarmowe w głowie się zapalają, bo boję się, nie wiem, co jeszcze pakować, takie trzymanie za gardło...

Kasia: A bratu mamusia też pozwoliła wyfrunąć? macda: On dalej mieszka z nią w domu.

kasia: To powiem ci, że lepszy los wybrałaś. magda: Lepszy fizycznie, ale psychicznie chyba nie.

kasia: Zobacz, ile rzeczy zrobiłaś sama, na swój rachunek!

macda: No, brat był młodszy, więc matka bardziej też się na nim skupiała. Karmiła go, jeszcze gdy miał kilkanaście lat.

63 DZIEŃ PIERWSZY