img09401 djvu

64

Nie sądź nikogo po minie,

Bo się w sądzeniu poszkapisz."

lii.

Lis Kusy.

Stary lis, co sto razy był pcregrynautcm,

Podwójną prawie chytrość dała mu natura.

Wielki zjadacz królików, wielki łapikura,

Gdy szedł, na milę w około czuć go było frantem. Lecz i nań dopust boży spadł jednego razu,

Dobrze odwietrzonemu nie umknął żelazu.

Życie zratował, ale ogona postradał;

Myśli, jakby tu pokryć tak sromotną wadę;

Właśnie też wtedy lisy zeszły się na radę;

Poszedł na nią, głos zabrał i w ten sposób gadał: „Bracia! póki przesądy będą nami rządzić,

Nie możemy, tylko błądzić,

Że nasz dziad nosił ogon i my go nosimy,

Innej przyczyny nie ma. Lecz, gdy w^r rzecz wejrzymy, Na cóż on się przyda, proszę?

Próżno się po prochu szasta,

Albo się w błocie zachlasta!

Więc ja z miejsca mego wnoszę,

Żeby tych niepotrzebnych pozbyć się ciężarów.¹¹ Ktoś mu rzekł: „Przyrodzenia nie gardzimy darów; Możemy jednak pójść za twym przykładem;

Ale obróćno się zadem!“

Aż tu zaraz pełno huku,

Jak się wezmą wszyscy śmiać do rozpuku.

„ Ali! jakiż teraz nie lusy!^l)

) Nic lusy albo niezgrabny, synonyma.