66 (100)

axpo3iópa£,axoę, (StopyjTTw) powierzchownie tylko czyli lekko piiany, nieco podpiły; 2) u puźti. w naywyższym stopniu piiany.

axpóxcLpr:oę, ov, ( xap-xóę ’) maiący owoce na samym wierzchołku , iak np. tpoTviĘ.

axpoxtXaiMtd(o , (x£Aa(vóę') zkad sam tylko imsł. uxpoxt-Aa(Vfowv znayduie się, //. 21, 249. o wzburzaiącey się w gniewie rzece ; zaciemniaiąca się na powierzchni.

dxpoxipata , ra, ( xtpaę ) końce rogów; końce żaglowych drągów czyli końce reiowe cornufi.

dxpoxtóvi6v, ró, (xiuv') wierzchołek słupa.

axpcxv£yafoę, om, ( XMtfotę ~) ten , który iest lub co czyni z początkiem poranku czyli ze świtem, albo który iest lub czyni co z początkiem zmroku, Hee. op. 505.

dxpoxvttpiję, tę^r, t. ę. dxpo-xvtf .ct!oę ; to , — xvttptę, t. c. opSpoę, Lnc.

axpóxofxoę, ov , tud. axpoxó-p.fi, (xópj) Iłom. wyr. kom. nadawany Thrakoni , którzy włosy na wierzchu głowy związywali, albo, zostawiaiąc włosy na samym tylko wierzchu , resztę głowy wygalali, //. 4 , 533. li poźn. maiący na samym końcu włosy, maiący na samym wierzchołku liście.

axpoxupaTow, (zupa) unosić się na naywyższych bałwanach lub biegać po nich, wyr. ten iako nadęty Lnc. wyśmiewa.

axpoxwAta,    łopatka.

axpoxtóA!Ov , tó , (( xwAov 0 zwłaszcza w 1. mn. zewnętrzne czyli poślednie części zwierząt, ryiak, uszy, nogi, trun-culi.

axoóA £;ov , tó , ( A Eta ) t. c. axęobivtov,

axpóX’.5oę, ov, (A &oę') na samym końcu kamienny; Ęó-avov, posąg drewniany, maiący tylko głowę, ręce i nogi z kamienia, Jac. Anth. 3, 1. p. 298.

axpoAiV'Ov , tó , sam brzeg czyli obwód u sieci.

ócxpóAjvoę, om, (Atvov) będący przy samym brzegu czyli przy obwodzie sieci.

maiący wydatny czyli sterczący podbródek.

azpoyamotloę, tfi'a, a7ov, i — óywyoę, ov , (yoióa) będący w samym kącie lub w ostatnim kącie , X&oę, kamień węgielny albo rogowy, N. T.

axpo$axTuAtov, tó , (S<xxtu-Aoę) ^Bam koniec palca.

ctxpóStroę , om , (8tą ) na-samym końcu lub na samym wierzchu związany.

axpó8pvov, ró , (Spoę) u wszelkie owocowe drzewa; 2) owoce maiące drzewną i twardą łupinę , orzech)', kasztany, używa się posp. w 1. mn.

ĆtXpOE'AfXTOę , ov , (eAito-w) na końcu zawinięty.

axpóę,v7roę, ov, (Cew) z wierzchu tylko zagotowany, za-grzany.    ^

axpoStM , u poet. axpo2rt, pslw. od samego końca, od góry, Od wierzchu.

axpó5tp[Jioę, om, ęBspfióę') w naywyższyin stopniu gorący.

axpóSi, pslw. z początku, na początku, vuxTÓę, Ara/. 308.

axpoScyrię, tę, pslw. — ywę, z wierzchu tylko, lekko dotknięty; ztąd nieco tylko, powierzchownie, Epj3airTE(vi (3Ae-

•7T£!V.

axpó$'va, Ta, ob. axpo^('vfOv. axooS(V!(źCw, (S«'v) dotknąć się wierzchu kupy, wziąć z niey nieco w celu tey z kupy wzię-tey cząstki ofiarowania bogom iako pierwiastków ; w śr. for. wziąć ćo dla siebie, dla siebie co obrać, Eur. Herc. 470.

.axpo97v«ov , to, (axpoę, 37v) posp. w 1. mn. u Pind. także i axpó3vva, sam wierzch wszel-kićy kupy, część zebrana z samego wierzchu kupy, część tćy-ze kupy nayiepsza ; ztąd z samego wierzchu zebrane i bogom ofiarowane pierwiastką o-woców; ogól. każda rzecz iako nayiepsza wybierana osobl. z woienney zdobyczy na ofiarne podarki , órzcap^ai; axpóSrva ■KoXt[xov,Pind.O.'. 2,7. sąigrzy-ska olympiyskie, ile z woien-nego zaprowadzone łupu. Jest-to właść. r- n. od przmtnika axpoptyioę, zkad u Eschyla Eitm. 832. żur, dxpo^.Mia, ofiara pierwiastków, i od axpó$r-axpoXtnapoę, ov, ( Anroę) na powierzchni polyskuiący się, tłusty.

azpoAoyćw, zbierać po wierzchu albo z wierzchu, zbierać kłosy, ordy/uaę, P/til. T/iess. 80.

axpoXóyoę, om, po wierzchu zbieraiący, z wierzchu zrywa-iacy albo zczerpuiący, decer~

pens.

axpo\otpi<x, fi, (Aótpoę~) szpi-czastość gór, górzysta okolica.

axpoXo(pirnę, ov, ó, mieszkaniec gór, góral, pogórczyk.

axpóAo<poę, om , maiący wysoki wierzchołek, maiący wysoko swóy szczyt , wysoko wznoszący się, izpwvcę , -jte'-Tpat; 2) ó, t c. axpoXotpta.

axpoXvrtw, (Auco) na samym tylko końcu Odpiąć, niezupełnie rozpiąć, Anal. Br. 3. p. 10.

dxpójxtxXXoę, ov, maiący krótkie kośmy, o wełnie, podług niektórych maiąca kośmy na końcach miękkie lub kędzierzawe.

axpopxv7ję, ię, (piauta) bliz-ki szaleństwa, będący w po-* czątkach szaleństwa, Hrdt. 5, 42.

axpofx&veroę, ov, ( peBuw ) t. c. axpo%wpa%.

axpo[xóXi[3Soę, om, (fJÓXt(3$oę') maiący ołów na końcu albo na samym brzegu, Atvov, Philipp. T/tess. 22.

axpofx<p<xXtOM i dxpóptpaXoM, ró, (ópupaAóę) środek pępka. axpOM, ou, tó, ob. axpoę. axpoMvyć,ę , tę , pslw. — vu-yu>ę, (vu-7ae.>) przypierający do czego, stykaiący się z czem.

axpOMVxrcoę, om, mvĘ~) będący na początku nocy czyli w wieczór, iak axpóvu^oę; to a-xpOM\JxriOM , początek nocy.

dxpÓMuxroę, om, t. c. axpo-M\>xrtoę.

axpÓMvĘ, xtoę, f), tud. d~ xpovujftot, początek nocy, Sc/taf. Schoi. Ap. Rh. p. 233.

b.xpOMX>yi, pslw. (ovu£) końcem paznogcia, zam. axpwvo^t, Jac. A. P. p. 760. U Meleagra ep. 25 , podaie Schneid. axpo-Mvyńę albo raczey pslw. axpo-Mvyć, prwn. iegoDod. dostown.

axpÓMv%oę, om, ('yó?) będący albo czyniący co na początku nocy czyli w wieczór, wieczorny.