67 (147)

PRZEPUSTY Z DRUTU MIEDZIOPŁASZCZOWEGO 67

dzy rdzeniem żelazoniklowym i płaszczem miedzianym. Zdjęcie wykonane po wytrawieniu rdzenia pokazano na rys. 3-13. Dla porównania na rys. 3-14 pokazano drut płaszczowy o zbyt grubej powłoce miedzianej.

Różne wartości współczynników rozszerzalności cieplnej dla kierunku osiowego i promieniowego są powodem powstawania naprężeń, które

Rys. 3-13. Zdjęcie metalograficzne drutu miedziopłaszczowego w przekroju poprzecznym. Rdzeń żelazo-niklowy wytrawiony. Powiększenie 115-krotne

Rys. 3-14. Zdjęcie metalograficzne drutu miedziopłaszczowego w przekroju poprzecznym. Płaszcz miedziany jest w tym przypadku zbyt gruby. Powiększenie 115-krotne

jednak przejmowane są przez cienką warstwę elastycznej, ciągliwej miedzi.

Z wyżej podanych powodów przepusty miedziopłaszczowe wykonuje się o małych średnicach wynoszących ok. 0,2 -f- 0,8 mm.

Maksymalna nartość natężenia prądu

W produkcji masowej lamp elektronowych nie przekracza się na ogół średnicy wynoszącej 0,5 mm. Na rys. 3-15 przedstawiono orientacyjne krzywe obciążenia prądowego drutu miedziopłaszczowego w funkcji średnicy. Np. drut o średnicy 0,8 mm może przewodzić prąd elektryczny o natężeniu ok. 20 A.

Rys. 3-15. Orientacyjne krzywe obciążenia prądowego drutu miedziopłaszczowego. Krzywa 1 dla przepustu pojedynczego o długości uszczelnienia równej 5 mm. Krzywa 2 dla przepustu podwójnego o długości uszczelnienia 10 mm [9]

5*