68 (94)

AKP

AKP

częścią yęki chwytano, nieu-zywaiąc do tego caley ręki. Ob. axpoyt'.pi^co.

axpoyttpt7rr,ę albo ćexpo^£-pi'7xrię, ouj p, zapaśnik poty-kaiący się sposobem axpo^£(-ptó'.ę zwanym.

axpoy\iapoę, oy, pwsl.—Xta-pwę, w naywyzszyin stopniu lub nieco ciepły.

axpoyoXtu>, (j^óA.oę) gniewać się popędliwie, w popę-dliwy gniew wpadać.

axpoyoXt<X; rj, i axpóyoXoę, oti, t. c. axpayoXta i t. d.

’ axpoyop§r,'yj, ótioę, Y), Qyop-W) brodawka maiąca cienką podstawę. Prznitn. axpoyopSo-

vó>8r,ę.

axpó-v{>{Aoę,ov, na samym końcu albo na wierzchołku goły, łysy.

axpo\l>wAoę, ov, ten, który iest w naywyzszj'111 stopniu albo tylko ną wierzchołku lub na końcu \J>o>Aóę.

axpu-7£Toę,ov, (xpuirTo>) nie-zakryty, nieukryty, iawny.

axpV7TaXXoę,j>v, (xp\JirceA-Aaę) niemaiący lodu, nieokry-ty lodem.

c/.xpwXtvtov, to, (o>XtvY)') sam koniec łokcia u ręki.

axpco[Xta, r„ ax.prXfj.toy, to, a-xpa>fJtię, e$oę, yj, Qa>fxoę') barkowy tok, pociąg łopatki, wierzchołek ramienia, górne ramie; u konia kłąb .czyli kość przy karku, od którey się kark i grzywa zaczyna.

axpM'J, toyoę, 6, poślednia czyli zewnętzna część ciała.

axpbtyia, yi, uszkodzenie albo obcięcie zewnętrznych czyli poślednich części ciała, iakoto nosa, ust, ipaczćy axpco-TV?p<airptóę.

axpcóvvĘ, vyoę, 6, (ovu£) t. c.. b.xpć>voyoę.

axpojyvyia,-h, (ovu£) koniec czyli kończatość pazno gcia, wszelka ostateczność, wszelka szpiczastość, wierzchołek albo grzbiet góry, a-xpo>ptia, Xen. Anab. 3, 4, 37.

axpMVuyoę, oy, (ovu£) pa-znogciami, pazurami, kopytami, racicami, końcami palców u nóg zrobiony lub nićmi do-tykaiąey się, utrzymuiący pię, stoiący na nich.

axpwndę, albo—ó>7cr,ę, ó, ha końcu lub na brzegu widoczny.

AKP

axporófxoę, ov, ostro obcinający, ostry.

axpórovoę, ov, (t£(vW) w górze rozciągnięty albo rozpięty-

<xxpoxóyoę, ov, wyciągający albo natężaiący swe poślednie czyli zewnętrzne części ciała, iakoto ręce, nogi, przeto silny.

&xpoToę, av, Qxpóroę') nie-poklaskiwany, niemaiący o-klasku.    ^

axpov).oę, oy, (ouAoę) na końcu kędzierzawy.

axpovpavia, y, szczyt, wysokość nieba, wyr. zły u Luc. Jjexiph.

axpovyto>,    szczyty al

bo wysokie mieysca posiadać, mieszkać na nich.

axpoij>ayóę, tę, (ypaiyop.etc) naywyzey, naj-pićrwey pokazujący się albo świecący, ina-czey axpc<f>arię.

bxpofvńę, tę, (fńo>) na wysokościach roshący; 2) maią-cy wysokie urodzenie, maiący od przyrodzenia wysokie usposobienie, obdarzony górnym dowcipem.

axpo«JuAa£, axoę, ó, (<pńAaĘ) stróż albo dozorca zamku.

axpótpvXXoę,oy, Q<f>uAAov) maiący w górze czyli na wierzchołku liście.

axpoef>v7iov, to, ('tpZaa:) koniec miecha obrócony do o-g»^ia- ,    ,    .

ar.pó^aAfę i axpoyaX'.Ę, (ya-Xcę') t. c. axpo3"wpa£.

axpoyayr,ę, tę, (yetww) szeroko się rozdziewiaiący, zia-iący.

<xxpoyt:p , poę, y, .( X^£t.O przednia część ręki od palców do łokcia.

<xxpoytcpia, yi, t. c. axpoytt-

axpcyttp'.^(0, końcami palców chwytać, Aristaen. 2) w śr. for poruszać się przednią -częścią ręki, osobl. o potyczce zapaśników, na którćy się przednią tylko częścią ręki chwytano, a tak zapaśnik przeciwnika swego zakręca! i na ziemię powalał, caley zaś ręki w takowćy potyczce nie-uzywano, Rubik. Tim. p. 19.

axpoyeipiTtę, vj, i axpoyt’.p'.-GfJ-óę, o, poruszanie przedniey części ręki; 2) ćwiczenie, w którćm się przednią tylko Tom. I.

G5

axprópsta, yi, (opoę) wierz-cłiolek albo grzbiet góry.

axpa>oia, y,i, (<wpot) początek dnia, świt.

axp(0TYip, r,poę, fc c. axpwTrj-

p!OV.

axpwTY)ptaę<o, £axpo>T-ńptov') obciąć zewnętrzne czyli poślednie części ciała, osobl. ręce i nogi, pa-.'TyaXięt'.v, o o-kręcie* odiąć przód lub tył o-krętu; ogól. obciąć, uszczuplić, zmnieyszyć, zniszczyć, raę, irarpićaę, Dem. 2) w zn. nieprzech. iako przylądek występować, sterczeć, bydź wydatnym.

axpn>rr,piastę, swę, rj, i a-xpo)TrjptaofJ.óę, 6, obcięcie ze-wnętj;znych czyli poślednich części ciała, obcięcie* skaleczenie.

0.xpwTYipi<xv[xa, ró, odcięty członek, odięta część ciała.

a.xpo)TYiptoy, to , (axpoę) wszelka naywyzsza, stercząca, wydatna część cZego, przylądek, kończaty przód okrętu czyli dziobas, rostrum, inaczćy azpwTrjpfa -Trpufjtrnę, //• Horn. 33, 19. zewnętrzne czyli poślednie części ciała ludzkiego, i^-ęce i nogi, palce u rąk i na nogach. ,W budynkach szcZyt, szpica, blanki, fasligtum-, o-sobl. stoiące na nich posągi i ich podstawy; oi ra azpw.r ^/pja trię Nixr,ę ■Ktptxót^aXirtę, Dem. gdzie niek ^>rzy rozumieią skrzydła.

axTaC&), Qaxrri') pnty brzegu (w chłodzie) baukietować, weselić się, in actis esae, con-cicari.

azTcźCto, (jaxTtv) t. c. a-xratvco.

azrata, vj, t. ‘<i. axx£«; 2) gatunek perskiey wspanialej i lekkiey sukni; 3) gatunek domowego sprzętu.

axratyto , (axT(v) iak aio-jm, szybko, na>;le, gwałtownie poruszać się, porywać się, napadać, skakać, rzucać się, z wyrażeniem siły, popędłiwo-ścilubiezności, osobl. ó swawolnym koniu, który iest żywy, rączj’, ochoczy, który pod-skakuie, wierzga i J. p. axTai-v£ty, fiaoty, Aese/i. mieć moc w nogach do chodzenia, albo w zn. czynn. prędki krok robić, 9.