726

«. LINIE KABLOWE 726

od średnicy kabla i ustawia je otworem ku górze. Styki tych rur należy owinąć taśmą (np. Denso). Na rury te nakłada się powtórnie rury PCW o takiej samej średnicy, lecz z szerszym wycięciem, które osłaniają górną szczelinę i całość usztywniają. Tak wykonane zabezpieczenie powinno być zazbrojone i obetonowane. Przy innych skrzyżowaniach, np, z innym katkrr, ircżra prrrirąć strtjtr.ic, a nauet otetoncwarie.

Jeżeli przewiduje się skrzyżowanie linii kablowej z linią kolejową o niemażli-wym do przerwania lub ograniczenia ruchu pociągów, a nie zastosowano metody przecisku, wykop musi być oszalowany, a tory wzmocnione wiązką szyn jak na rysunku 43.31. Powyższe rozwiązanie musi być uzgodnione z użytkownikiem kolei.

Dla ważnych kabli ułożonych w terenie o dużym nasileniu prac ziemnych celowe może być ułożenie po obu stronach trasy kablowej barierek ochronnych.

Uzgodnienie technologii budowy linii z wykonawcą jest nieraz lekceważone przez projektantów linii kablowych, choć jest ono konieczne, zwłaszcza w przypadkach przewidywanych przewiertów, przecisków, długich przepustów t innych mniej typowych skrzyżowań i rozwiązań,

W trakcie modernizacji lub rozbudowy zakładów przemysłowych często zdarza się konieczność przełożenia linii kablowej. Projektant powinien wówczas szczególnie wnikliwie przeanalizować rodzaj kabla, okres jego pracy, awarie jakim uległ w czasie eksploatacji, liczbę awaryjnych muf i wyniki analizy porównać z warunkami występującymi na nowej trasie. Po przełożeniu kabel powinien być poddany dokładnym oględzinom i pomiarom odbiorczym.

LITERATURA

43.1.    BN-80/8976-30 Skrzyżowania gazociągów wysokiego ciśnienia 2 przeszkodami terenowymi.¹*

43.2.    BN-81/8976-69 Skrzyżowania gazociągów niskiego i średniego ciśnienia z przeszkodami terenowymi,¹ >

43.3.    BN'75/U984-IO Zakładowe sieci telekomunikacyjne przewodowe. Linie kablowe. Ogólne wymagania. ^Ł>

43.4.    Bucholc J., Deoóhska-Miąsek J., Gołąbek J., Włodarski R.; Obliczenia hydrauliczne w liniach kablowych i 10 k V. Warszawa, Elektro projekt 1976.

43.5.    Bucholc J., Kotlarski W.: Poradnik projektowania elektryki przemysłowej. Linie kablowe. Warszawa, Elektroprojekl 1980.

43.6.    Bucholc J., Kotlarski W.; Wskazówki do projektowania linii kablowych najwyższych napięć. Warszawa. Elekt roprojekt 1976,

43.7.    Fila W., Kotlarski W. i Soja J.. Szwedowski J.: Zasady współpracy międzybranżowej przy opracowywaniu projektów. Gliwice, Elekt roprojekt 1978.

43.8.    Jezierski J„ Gaweł L.: Wskazówki układania kabli podwieszonych. Warszawa, Elekt roprojekt 1976.

43.9.    Jezierski J., Sojka H,: Elektroenergetyczne Unie kablowe do 30 kV. Pomocnicze materiały do projektowania. Warszawa, EleklrOprojekt 1976,

43.10.    Kable olejowe 110 k K Informacja techniczna. Warszawa, Wema, 1977.

43.11.    Kotlarski W.: Sieci elektryczne. Wyd. 2. Warszawa, WSiP 1978.

43.12.    Kotlarski W.: Sygnalizacja uszkodzeń w olejowych liniach kablowych. Energetyka 1979. Nr 6.

43.13.    PN-81/E-05024 Ochrona przed korozją. Ograniczenie upływu prądów błądzących z trakcyjnych sieci powrotnych prądu Stałego,¹

43.14.    PN-76/E-05J25 Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne Unie kablowe. Projektowanie i budowa. ■>

43.15.    Uchwała RM nr 31 z dnia 10.2.1971 w sprawie pasów drogowych dróg publicznych. M.P. 1971. Nr 11.

43.16.    Włodarski R„ B ucholc J.: Linie kablowe bardzo wysokich napięć. Projektowanie i budowa. Wa/szaws, WNT 1979.

43.17.    Zabezpieczenie przeciwpożarowe tras kablowych w zakładach przemysłowych. Wskazówki do projekto* wania. Warszawa, Elekt roprojekt, 1976.

43.18.    Zarządzenie nr 16 MAGTiOś z dnia 26.08.1972 w sprawie warunków technicznych, jakim powinna odpowiadać ochrona obiektów budowlanych od wyładowań atmosferycznych. Dz. Bud. 1972. Nr 8.

43.19.    Zarządzenie nr II Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 13.04.1976 r. w sprawie tymczasowych wytycznych projektowania sieci uzbrojenia podziemnego w kanałach zbiorczych. Dziennik Urzędowy MAGTiOŚ. 1976, Nr 2.

44

LINIE NAPOWIETRZNE

ELEKTROENERGETYCZNE

44.1. Stosowane symbole i określenia

W teorii dotyczącej mechaniki przewodów stosuje się następujące oznaczenia poszczególnych wielkości: a — rozpiętość przęsła, m o, — rozpiętość przełomowa, m a_k — rozpiętość krytyczna, m A,B— współczynniki w równaniu stanów

b — różnica poziomów zawieszenia przewodu (spad), m c — długość cięciwy krzywej przewodu, m / — zwis w środku rozpiętości przęsła, m f_x — zwis w dowoinym punkcie, m

~ zwisy w odpowiednich warunkach (patrz „indeksy”)

G — ciężar liniowy (symbol ogólny), N/m G„ G„ G_p+„ G,_+Ił — ciężary liniowe (patrz „indeksy”) g — ciężar jednostkowy (symbol ogólny), N/(m- mm¹) g_p,g„9.i,ff_P*s,0r+.k - ciężary jednostkowa (patrz „indiksy”)

H — wysokość zawieszenia przewodu, m

indeksy: p, s, sk, — 25, —5,40 oznaczają odpowiednio: przewód (p), sadź normalna (s), sadź katastrofalna (sk) oraz odpowiednie temperatury w °C L — długość przewodu, m

m — mimośród — odległość pozioma najniższego punktu przewodu od środka przęsła, m

N — naciąg (N = oS_c) — siła działająca w osi przewodu, N S — przekrój przewodu, mm s_t — przekrój całkowity przewodu, mm² t — temperatura, ’C t_k — temperatura krytyczna, °C

W — siła parcia wiatru (obciążenie wiatrem) na element linii, N a. — współczynnik wydłużenia cieplnego, l/K fi — współczynnik wydłużenia sprężystego, MPa^-1 a — naprężenie przewodu (symbol ogólny), MPa (N/mm¹)

C„ — naprężenie obliczeniowe, MPa Ccc, o*™ — naprężenie dopuszczalne normalne i zmniejszone MPa

1

Dane aktualne w chwili druku. Sprawdzić aktualność przed stosowaniem normy.