80 81 (9)

Mam nadzieję, że zastosowanie parametrów wynikających z teorii Kandyńskiego w analizie prac chorych z afazją pozwoli przekonać się o celowości takich kierunków poszukiwań interpretacyjnych.

Analiza rysunku pacjentki

Pacjentka z afazją, lat 48, wykształcenie zasadnicze, z długoletnią wadą serca. Ostatnio wystąpiły zaburzenia mowy i niedowład połowiczy prawostronny. Udar mózgu niedokrwienny. Tomografia komputerowa - uogólnione zaniki mózgowe z niewielkim poszerzeniem układu komorowego mózgu.

Terapię prowadzono sześć tygodni. Wystąpiła afazja ruchowa z niedowładem prawostronnym.

Dzięki ćwiczeniom niedowład ustępował, aż do pełnej sprawności prawych kończyn.

Chora od razu była komunikowana z dużą motywacją do ćwiczeń. Miała trudności z wymawianiem słów oraz z nazywaniem. Słowa zastępowała bezsensownymi sylabami i starała się mówić zdaniami. Słyszało się wyraźnie melodykę fraz, mimo często niezrozumiałej treści. Nie rozpoznawała liter i nie potrafiła niczego napisać. Stopniowo uczyła się kontrolowanej artykulacji głosek, następnie słów i w końcu całych zdań. W trakcie ćwiczeń odzyskała niepełną zdolność wyrażania się. Nadal utrzymują się trudności w wymawianiu długich wyrazów. Mowa jest ekspresyjna dzięki bogatej intonacji oraz mimice i gestykulacji. Obecnie potrafi przeczytać krótkie tytuły prasowe, a także przepisać proste zdania.

Rysunek chorej (format A-4)

Drżąca, chaotyczna kreska zdradza zaburzenia organiczne, zaburzoną koordynację wzrokowo-ruchową.

Domek jest mały i dość ubogi w szczegóły, obok drzewo narysowane w sposób schematyczny, człowiek jest najwyższy - bogaty w szczegóły, narysowany dość dynamicznie. Dodatkowo znajdują się na rysunku buda i pies oraz małe drzewko w lewym dolnym rogu. Nadaje to pracy cechy sceny rodzajowej i bardzo wzbogaca cały rysunek. Brak proporcji między człowiekiem i pozostałymi elementami może świad-