2705150481

98 Michał Hucał

za żonę zanim umrę..., mam nadzieję, że Pan nie odbierze mi mojej odwagi i mojej rado-

SCI .

Zarys ceremonii ślubnej przedstawił pastor Ernst: „We wtorek 13 czerwca 1525 r. zaprosił Luter do siebie malarza Łukasza Kranacha z żoną., profesora prawa dr Apela, proboszcza Wittenbergii Bugenhagena i Jonasa, proboszcza przy kościele zamkowym. W ich to obecności zawarł Luter małżeństwo swoje z Katarzyną. Z rozmysłem obrał sobie Luter takich świadków: Bugenhagen i Jonas - przedniejsi kaznodzieje Wittenbergi; Kranach - cieszący się powszechnym szacunkiem radca i skarbnik miasta; Apel - profesor prawa przy wszechnicy. Najprawdopodobniej Bugenhagen połączył narzeczonych. Obecność dwóch duchownych jest najoczywistszym dowodem, iż małżeństwo zawarte zostało podług wszelkich przepisów kościelnych. Świadczy o tern i list Melanchtona, który opiewa, iż wszystkie obrządki zostały zachowane. Nazajutrz rano urządził Luter małą ucztą przyjacielską na którą magistrat miasta Wittenbergi z okazji «radosnej wieści o zawarciu małżeństwa przez Lutra» przysłał wina wyborowego, a wszechnica ofiarowała młodym małżonkom w darze puchar srebrny. Czternaście dni zaś potem nastąpiła oficjalna uczta weselna, na której obecni byli, prócz przyjaciół, i rodzice Lutra”.¹

W powyższym sprawozdaniu brakuje informacji, czy na ślubie obecni byli rodzice panny młodej. Najprawdopodobniej nie. Mimo, że od reformacji upłynęło prawie 8 lat, ich związek stał się tematem wielu pamfletów i pomówień. Katarzyna po zaślubinach była obiektem zaciekłych ataków pisarzy katolickich. Przedstawiano ją jako nierządnicą i diablicą. Krytyka ich małżeństwa płynęła także z kręgów' reformacyjnych. Nawet bliski, ale bojaźliw^ współpracownik Lutra - Melanchton nie pojawił się na uroczystości.

Codzienne życie

Mimo napastliwości przeciwników rodzina Lutrów' nie rozbiła się. Katarzyna i Marcin zamieszkali w opustoszałym jego dawnym klasztorze w Wittenberdze. H. D. Fausel w „Martin Luther. Leben und Werke” tak opisał ich życie codzienne: „Bojaźń przed wspólnym życiem musi być przezwyciężona, a obojgu małżonkom niełatwo jest przełamać małomówność, do której przywykli w życiu zakonnym. Ale oboje szybko akceptują się w nowych rolach. Katarzyna Luter okazuje się dzielną gospodynią puste szafy zapełnia płótnem, karmi świnie, troszczy się o zdziczały ogród klasztorny, hodując nie tylko rzodkiewkę, ogórki i melony, lecz także lilie i róże, a na dziedzińcu zostaje dzięki jej zapobiegliwości wykopana studnia. Luter cieszy się, iż przy nadmiarze pracy jest odciążony od trosk domowych. Doświadcza, iż wielkim dobrodziejstwem jest życie w stanie małżeńskim z kobietą wierną w atmosferze pełnego, wzajemnego za-ufania”.²

7 czerwca 1526 roku urodził się ich pierwszy syn - Johannes, a później jeszcze Elżbieta (1527), Magdalena (1529), Marcin (1531), Paw'eł (1533) oraz Margaret (1534). Elżbieta i Magdalena zmarły jako dzieci (odpowiednio: w wieku ośmiu miesięcy i trzy-

1

Ks. O. Ernst: op. cit.

2

^? H. D. Fausel: „Martin Lulher. Leben und Wcrkc”, Berlin