Wytrzymałość stanowi jedną z ważniejszych właściwości motoryki człowieka, wiąże się ona bowiem ściśle z funkcją wielu układów organizmu, a głównie ruchowego i krążeniowo-oddechowego, od których zależy nie tylko poziom sprawności, ale i zdrowie człowieka.
Wytrzymałość przejawia się w zdolności do długotrwałego wykonywania jakiejkolwiek pracy bez obniżania jej wydajności. Innymi słowy jest to objaw odporności na zmęczenie.
W wychowaniu fizycznym i sporcie mamy do czynienia ze zmęczeniem globalnym i lokalnym (miejscowym) i stąd podział na wytrzymałość: ogólną i specjalną, np. siłową, jaka najczęściej występuje w gimnastyce. Wytrzymałość kształtowana jest na biologicznym podłożu wydolności fizycznej.
ME TOD YKA KSZTA Ł TO W A MA WYTRZYMA Ł OŚCI SZYB KOŚĆ 10 WO-SIŁ O WEJ
Wytrzymałość w gimnastyce przejawia się zwykle ilością możliwych powtórzeń określonych ćwiczeń lub układów (zestawów) ćwiczeń. Efektywną i praktycznie wygodną metodą kształtowania wytrzymałości szybkościowo-siłowej jest metoda stacyjna - obwodowa (circuit training) i strumieniowa - gimnastyczne tory przeszkód.
Zaletą metody stacyjnej jest między innymi:
- w miarę precyzyjne dozowanie wysiłku poprzez sterowanie czasem trwania ćwiczeń, ilością powtórzeń, czasem trwania przerw odpoczynkowych między stacjami i seriami ćwiczeń,
- możliwość doboru ćwiczeń ukierunkowanych na rozwijanie określonych grup mięśniowych (partii ciała),
- dostosowywanie ćwiczeń do indywidualnych możliwości i potrzeb ćwiczących.
Metoda stacyjna, od dawna stosowana w treningu sportowym, może być z powodzeniem stosowana na zajęciach wychowania fizycznego, oczywiście z dostosowaniem zadań ruchowych, czasu i tempa ćwiczeń do wieku, płci i stopnia sprawności fizycznej ćwiczących.
Doskonałym sposobem kształtowania wytrzymałości są ćwiczenia ciągłe do muzyki, np. w formie aerobicu. Aerobic jest bardzo chętnie wykonywany przez dziewczęta i ze względu na jego wartości kondycyjne (wysiłek aerobowy - tlenowy) winien być powszechnie stosowany na zajęciach z młodzieżą szkolną i nie tylko żeńską.