80 (160)

3.10.4. Nośność obliczeniowa spoin czołowych

Nośność obliczeniową spoin czołowych z pełnym przetopem przyjmuje się równą nośności obliczcnio-wej słabszej z łączonych części, pod warunkiem, że będzie wykonana z odpowiedniego materiału wykazującego w próbie rozciągania spoiny minimalną granicę plastyczności i minimalną wytrzymałość na rozciąganie nie mniejszą od wartości nominalnych tych parametrów materiału rodzimego.

Nośność obliczeniową spoin czołowych z niepełnym przetopem (rys. 3.56a) wyznacza się stosując metodę dla spoin pachwinowych z głębokim przetopem. Ich grubość przyjmuje się nie większą od głębokości przetopu, jaka może być regularnie uzyskiwana'

Nośność obliczeniową czołowego złącza teow^rego, z dwiema spoinami czołowymi z niepełnym przetopem i nadbudowanymi spoinami pachwinowymi (rys. 3.65), można wyznaczyć jak w przypadku spoin czołowych z pełnym przetopem, pod warunkiem, że całkowita nominalna grubość spoiny (z wyłączeniem niezespawanej szczeliny) jest nie mniejsza niż grubość t środnika złącza teowego, oraz że szerokość niezespawanej szczeliny jest nie większa niż mniejsza z wartości t/5 i 3 mm.

Jeśli nie są spełnione te wymagania, to ich grubość ustala się jak dla spoin pachwinowych z głębokim przetopem, a nośność obliczeniową spoin należy obliczać jak w przypadku spoin czołowych z niepełnym przetopem.

Rys. 3.65. Efektywny pełny przetop w czołowym złączu teowym

3.10.5. Połączenia z pasem bez żeber

W przypadku spaw'anego połączenia poprzecznej blachy z nieużebrow'anym pasem kształtownika o przekroju dwuteowym (rys. 3.66a) lub skrzynkowym (iys. 3.66b), ze względu na odkształcalność pasa i nierów'-nomiemy rozkład naprężeń w' spoinie, należy zredukować szerokość pasa (blachy) do szerokości efektywnej b_eg.

Zredukowaną (współpracującą) szerokość efektywną nieużebrowanego kształtownika I lub H (rys. 3.66) oblicza się ze wzoru:

b_cf~ t_K ⁺ 2s + 7kty,    (3.123)

gdzie: s = r w przypadku dwuteowmików walcowanych na gorąco, a s = V2a w przypadku kształtowników spawanych (a - grubość spoiny łączącej pas ze środnikiem). Współczynnik k w (3.123) oblicza się ze wzoru:

tffyf

k-Jf- 1,0,    (3.124)

^lp'y.p

gdzizf_yj,f_y._p - granica plastyczności stali odpowiednio pasa kształtownika i blachy łączonej z pasem.

Można nie stosować żeber w połączeniu jak na rys. 3.66, gdy spełniony jest warunek:

b_eff>- 4^,    (3.125)

Ju,p

gdzie/, jest wytrzymałością na rozciąganie stali blachy przyspaw'anej do kształtownika, a b_p jest szerokością blachy przyspawanej do kształtownika.

3.10.B. Złącza długie

Ze względu na nierównomierny rozkład naprężeń na długości w tzw. „długich” połączeniach zakładkowych (rys. 3.67) nośność obliczeniow-ą spoin zmniejsza się stosując współczynnik redukcyjny (i_Ln, Współczynnik redukcyjny p_Lw przyjmuje się:

• w' przypadku połączeń zakładkowych dłuższych niż 150a

⁽³¹²⁶⁾

• w' przypadku spoin pachwinowych dłuższych niż 1,7 m łączących żebra poprzeczne w elementach spawanych z blach

⁼    ^cz 0,6 ź/3_Łu, ₂ - 1,0, (3.127)

gdzie:

Lj - całkowita długość zakładki w kierunku przekazywania siły,

Ll*.2 - długość spoiny (w metrach).

Przykłady obliczeń połączeń spawanych według PN-EN 1993-1-8 podano m.in. w [3-26] i [3-30].

Rys. 3.66. Efektywna szerokość w złączu teowym bez żeber

Rys. 3.67. Wytężenie w „długich” połączeniach zakładkowych; 1, 2 - łączone elementy, 3 - spoina

styczeń 2011

EUROKODY - ZESZYTY EDUKACYJNE Buildera - PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI STALOWYCH 87