100099

Nośność spoin czołowych

Nośność spoin czołowych z pełnym przetopem przyjmuje się równą nośności słabszej z łączonych części, pod warunkiem że spoina jest wykonana z materiału o wytrzymałości i granicy plastyczności nie mniejszej od cech materiału rodzimego. Nośność spoiny oblicza się jako nośność przekroju słabszego z łączonych elementów (według normy [51 ]).

W przypadku spoin czołowych z niepełnym przetopem, tj. o mniejszej grubości niż gnibość łączonego elementu, icli nośność można obliczać według procedur podanych dla spoin pachwinowych. Nominalną grubość takicli spoin przyjmuje się nie większą niż może być regularnie uzyskiwana. Sprowadza się to zazwyczaj do głębokości ukosowania blach.

Złącze teowe na spoinę czołową z niepełnym przetopem, wykonaną z dwóch stron łączonej blachy, można traktować jako połączenie na spoinę czołową z pełnym przetopem, pod warunkiem że całkowita gnibość spoiny nie jest mniejsza niż gnibość przyłączanego elementu oraz że szerokość niezespawanej szczeliny jest nie większa niż 3 mm lub jedna piąta gnibości przyłączanego elementu (rys. 9.2). Jeśli te wanuiki nie są spełnione, to spoinę oblicza się w sposób podany dla spoin pachwinowych.

^anomJ "*■ ^anam.2 ^ *

Rys. 9.2. Warunki efektywnego pełne- < ^

go przetopu w złączu czołowym teo-

wym (na podstawie normy [54J)    _