84 (140)

84 Marcin Bi

będzie bowiem z pewnością w dużej mierze możliwość wpływania przez na na przyszłe kierunki rozwoju tego kluczowego z punktu widzenia interesu obszaru integracji. W tym kontekście warto zastanowić się również nad tym kim stopniu podstawowe elementy reformy tej polityki, przeprowadzonej w I odpowiadają polskim interesom.

1. Wpływ postępów integracji europejskiej na dysproporcje regionalne w UE

Znaczenie polityki spójności wzrastało wraz z poszerzaniem składu czf skiego Wspólnot Europejskich i UE oraz z pogłębianiem integracji w ich r Kolejnym rozszerzeniom U E towarzyszył wzrost dysproporcji regionalny ramka), a przechodzenie do kolejnych etapów' integracji gospodarczej, tj. utw wspólnego rynku i unii gospodarczej i walutowej stwarzało ryzyko dalszegc szania tych różnic, pozbawiając kraje członkowskie politycznych instrumei pomocą których mogły one uprzednio wspierać skoncentrowane regionalnie gospodarki. Wprowadzenie swobody przepływ u osób i kapitału w ramach w go rynku niosło ryzyko postępującej koncentracji działalności gospodarcz gionach najsilniejszych, oferujących największe możliwości znalezienia zatri i wysokich płac, najatrakcyjniejszych pod względem wyposażenia w infrasi konieczną do prowadzenia działalności gospodarczej pozwalającej na efekty' korzystanie kapitału. Zniesienie ograniczeń w przepływie pracowników i wywołało obawy odpływu siły roboczej i kapitału z regionów słabiej rozwini najprężniejszych obszarów' Unii. Obawy te były zresztą podnoszone przez 1 sze kraje, tj. Eliszpanię, Portugalię, Grecję, w latach poprzedzających wprov jednolitego rynku. W wyniku m.in. presji tych państw członkowskich w Jec Akcie Europejskim znalazł się zapis o konieczności osiągania większego stop ności społeczno-ekonomicznej. W ślad za tym poszły zwiększone środki fi na wsparcie słabszych regionów europejskich i gruntowna reforma systemi regionalnej (spójności), która oznaczała de facto przejście „[...] od okazje nieskoordynowanych działań punktowych w kierunku kompleksowej dzi strukturalnej, stawiającej sobie za cel wzrost skuteczności przyznawanej regionalnej w dążeniu do zwiększenia spójności ugrupowania”¹.

1

I. Pietrzyk, Polityka regionalna Unii Europejskiej i regiony w państwach członków dawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.