89 (92)

ZŁĄCZA CYLINDRYCZNE 89

ZŁĄCZA CYLINDRYCZNE 89

■5"    0.0'i TU,Uimm

-Imm

f

>

po zanurzeniu wszelkie zanieczyszczenia uzewnętrzniają się w postaci ciemnych plamek. Właściwy materiał o odpowiedniej czystości posiadać będzie powierzchnię o jednolitym czerwonym kolorze nadanym przez tlenek miedziawy (CU2O).

Miedziany pierścień złączowy wykonany jest z jednej strony w postaci ostrza, którego krawędź wtopiona jest na głębokość kilku milimetrów w szkło (rys. 3-40d).

Rys. 3-41. Przykład miedzianego pierścienia złączowego zakończonego ostrzem

Grubość ostrza na samym końcu, w przypadku pierścienia miedzianego, wynosi kilka setnych milimetra (rys. 3-41) i powiększa się stopniowo dopóty, dopóki grubość ścianki nie osiągnie wymiaru ok. 1 mm (zależnie od wymiarów złącza).

Poważną wadą złączy elastycznych tego typu jest stosunkowo mała wytrzymałość mechaniczna. W zależności od wielkości średnicy pierścienia złączowego, a zatem w zależności od wielkości złącza, grubość ostrza musi być tak dobrana, by zachować praktyczny kompromis pomiędzy wytrzymałością mechaniczną a elastycznością złącza.

W przypadku pierścienia złączowego wykonanego ze stopu np. Fe-Ni 42 stosuje się grubość ostrza wynoszącą ok. 0,1 mm [5].

Rys. 3-42. Wyoblanie kubka miedzianego za- Kształt stożka, od któ-

kończonego pierścieniem złączowym (porównał    , . .    .    ,    .

rys. 3-50)    ^re§° uzależniona jest je

go elastyczność, w przypadku połączenia np. pierścienia wykonanego ze stopu Fe-Ni-Co ze szkłem wolframowym, może odbiegać od kształtu klasycznego podanego na rys. 3-41 ze względu na niedużą stosunkowo różnicę współczynników rozszerzalności cieplnej.

Przykład wykonania kubka miedzianego zakończonego pierścieniem złączowym podano na rys. 3-42. Zastosowano tu metodę wyoblania. Dla każdej operacji szablon ma odpowiedni kształt. Po uzyskaniu ostate.cz-