8 (1081)

budowa obozu

Oszczędzajmy sity: drewna nie trzeba rąbać. Belki można przełamać, umieszczając je na większym kamieniu (a). Możemy również umieszczać większe belki nad ogniem, gdzie pod wpływem spalania podzielą się na dwie części (b). Rąbanie drewna bez siekiery: umieszczamy ostrze na belce i uderzamy w klingę kamieniem (c). W powstałym pęknięciu umieszczamy kawałek drewna i, stosując nacisk, rozłupujemy belkę na dwie części.

Paliwa alternatywne

Na obszarach niezalesionych będziemy posługiwać się paliwami alternatywnymi. Liczne paliwa zaliczane do tej grupy wymagają odpowiedniego przygotowania. Odchody zwierząt Przed spaleniem należy je wysuszyć i wymieszać z trawą, mchem lub liśćmi.

Torf To luźna, włóknista, czarna skala osadowa. Przed spaleniem należy podzielić torf na mniejsze kawałki i wysuszyć. Spalanie wymaga dobrej wentylacji. Węgiel Węgiel na powierzchni ziemi można czasem znaleźć w północnych rejonach tundry.

Łupki bitumiczne Łupki są skałą roponośną i dlatego spalają się bez specjalnego przygotowania. W niektórych miejscach znajdziemy też piaski bitumiczne. Spalanie piasków bitumicznych powoduje obfite dymienie i jest zalecane w celach sygnalizacyjnych. Substancje palne Benzyna, płyn hamulcowy i przekładniowy, olej silnikowy, środki owadobójcze. Huszcze zwierzęce Spalamy je w pojemnikach z knotem.

Spalanie oleju wymieszanego z wodą

Spalanie takiej mieszaniny wytwarza ogień o bardzo wysokiej temperaturze. Olej i wodę umieszczamy w dwóch puszkach z niewielkimi otworami, w które wciskamy kawałki drewna ograniczające strumień cieczy (a). Olej i woda spływają na metalową płytę w stosunku 2-3 krople wody na 1 kroplę oleju. Pod płytą rozpalamy ogień, który rozgrzeje jej powierzchnię. Po rozgrzaniu płyty zapalamy spływającą na nią mieszaninę wody i oleju.

50 | i hcesz wiedzieć więcej? Szkoła przetrwania

Rozpalanie ognia

Warto pamiętać

Wilgotne zapałki

Mokre zapałki zapalimy uderzając (nie pocierając) ich główki o powierzchnię trącą. Mokrą zapałką pocieramy o włosy (o ile nie są mokre lub tłuste). Za sprawą elektryzowania zapałka szybko wyschnie.

Zapałki będą wodoszczelne, jeśli pokryjemy je warstwą wosku. Przed użyciem zabezpieczonej zapałki z jej powierzchni należy zeskrobać warstwę wosku.

Al>y przygotować palenisko, układamy warstwę rozpałki, a nad nią ustawiamy stożek z drewna rozpał-I*.owego (a). Przy porywistym wietrze rozpałkę i drewno rozpałkowe opieramy o drewnianą belkę (l>) Zapalamy rozpałkę. Gdy drewno rozpałkowe i liwyci ogień, dokładamy do paleniska pozostałe diewno. Możemy również zapalić wiązkę chrustu i umieścić ją na powierzchni rozpałki (c).

b    c

Zapałki

l l/ycie zapałek jest najłatwiejszym sposobem na rozpalenie ognia. Zapałki przechowujemy w wodoszczelnym pojemniku, tak by ich główki nie ocierały się o siebie (pod wpływem tarcia może dojść do samozapłonu zapałek). Zapałki można dzielić wzdłuż na dwie części.

Aby zapalić połówkę zapałki, należy przycisnąć łebek palcem do draski.

Szkło powiększające

W słoneczny dzień do rozpalenia ognia możemy posłużyć się szkłem powiększającym. Podobną funkcję spełniają soczewki obiektywu aparatu fotograficznego. Gdy lozpałka zacznie się tlić, należy rozdmuchać ogień.

Krzesiwo

Najprostsze krzesiwo to krzemień (stosunkowo powszechny minerał) i kawałek metalu. Kawałkiem metalu uderzamy w krzemień, powodując iskrzenie. Iskra padająca na rozpałkę powoduje powstanie ognia (a). Krzesiwo jest jednym z elementów naszego niezbędnika (b).

Ogień | 51