92 (83)

Jako minimalną wartość natężenia dźwięku (dolny próg słyszalności) przyjęto J₂ — J₀ = 10“¹⁰^W/cm², tj. L — 0 dla = J₂ — Jq ^oraz J^a^° minimalną wartość ciśnienia skutecznego p_Q — 0,0002 dyn/cm², również przy częstości czystego tonu wynoszącej 1000 okr/sek.

Aby graficznie zobrazować wrażliwość ucha na dźwięki wykreśla się zależność między natężeniem w decybelach i częstością w okr/sek. Po-

Częstoi/i wcść f ckr/ssk

Rys. 53. Wykres krzywych jednakowej głośności w fonach (rIctchcra-Munsona)

nieważ ucho jest układem nieliniowym, na wykres trzeba nanieść pewną liczbę krzywych (izofony), przy czym każda z nich odnosi się do innego odczuwania natężenia dźwięku (rys. 53, wykres Fletchera-Munsona). Każda izofona jest krzywą jednakowej głośności czystego tonu, wyrażonej w fonach, przy czym dla częstości 1000 okr/sek 1 fon = 1 dcB.

' Jak wynika z podanej definicji, głośność w fonach danego dźwięku rówma się natężeniu względnemu wyrażonemu w decybelach takiego tonu, który przy częstości 1000 okr/sek daje wrażenie tego samego natężenia [20]. Przy innych częstościach skała decybelowa nie jest bezpośrednią miarą głośności. Decybele potrzebne są przy określaniu zmian fizycznych natężenia dźwięku lub ciśnienia akustycznego, fony natomiast przy określaniu poziomów głośności.

Aby określić, że jakiś hałas osłabł do połowy, czy wzmógł się w określonym stopniu, stosuje się jako podstawową jednostkę oceny głośności

92