9 (560)

tam dalej schładzane do temperatury 274.7 K. Następuje powtórne wytrącenie się kondensatu wody i oleju, który jest zbierany w zbiorniku 8.

Na rysunku 7 (cz. II) przedstawiono schemat osuszacza oziębiającego firmy HIROSS zastosowanego na polskich statkach handlowych typu panamax (statkach zbudowanych w stoczni duńskiej np. m/s SOLIDARNOŚĆ).

Gazowy freon (R12) z parownika 4 jest zasysany przez sprężarkę chłodniczą 1 i tłoczony do skraplacza 2, w którym gaz ulega schłodzeniu i skropleniu. Ruch powietrza w skraplaczu wymuszany jest przez wentylator osiowy 3 napędzany silnikiem elektrycznym. Kondensat jest podawany do parownika po wcześniejszym przejściu przez filtr 8 i kapilarę rozprężną 7. Dzięki wymianie ciepła między sprężonym powietrzem przepływającym przez parownik a freonem czynnik ten odparowuje i powraca na stronę ssącą sprężarki rozpoczynając nowy cykl.

System jest wyposażony w by-pass (zawór 9), któiy odciąża skraplacz aby utrzymywać obciążenie układu w dopuszczalnych granicach. Poprzez ten zawór automatycznie kontrolowana jest ilość gazu wtryśniętego do skraplacza. Zawór 9 utrzymuje ciśnienie freonu w parowniku na stałym poziomie, poza tym reguluje temperaturę parowania czynnika, która nie może spaść poniżej 0°C, zabezpieczając tym samym kondensat wewnątrz parownika przed zamarznięciem. Powietrze po przejściu przez parownik kierowane jest do separatora 5 w celu oddzielenia kondensatu wody od powietrza.

1.1.3 Zawory redukcyjne ciśnienia

Powietrze doprowadzone do układu powinno charakteryzować się ściśle określoną wartością ciśnienia. Do redukcji i stabilizacji ciśnienia służą reduktory ciśnienia. Według Polskiej Normy (PN-73 / M-73020) zaliczane są one do zaworów. Ze względu na ich wykorzystanie w układach przygotowania powietrza omówione one będą w niniejszej części pracy.

Istnieją dwa podstawowe typy zaworów redukcyjnych ciśnienia:

1.    z odpowietrzeniem {stabilizator),

2.    bez odpowietrzenia {reduktor).

Każdy z tych elementów charakteryzuje się:

1.    określonym spadkiem ciśnienia przy danym przepływie powietrza i stałej nastawie,

2.    zakresem ciśnienia, w którym reduktor pracuje stabilnie (wartości maksymalnego i

minimalnego ciśnienia),

3.    czułością (czasem reakcji na zmiany ciśnienia w układzie).

Zawór redukcyjny ciśnienia z odpowietrzeniem produkowany przez firmę REXROTH przedstawiono na rys. 8 (cz. II). Ten reduktor ciśnienia ma za zadanie utrzymanie stałego ciśnienia roboczego na wyjściu (ciśnienie wtórne), niezależnie od wahającego się ciśnienia w sieci i zużycia powietrza. Ciśnienie wejściowe (pierwotne) musi być zawsze wyższe od ciśnienia wyjściowego (wtórnego). Ciśnienie jest regulowane za pomocą membrany 2. Z jednej strony membrany działa ciśnienie wyjściowe, na drugą zaś siła pochodząca od sprężyny 1, która jest nastawiana poprzez śrubę nastawczą. Przy wzroście ciśnienia roboczego następuje ugięcie membrany działającej na sprężynę. Wtedy zmniejsza się przekrój otworu przelotowego gniazda zaworu 3 lub też następuje jego całkowite zamknięcie. Oznacza to, że ciśnienie jest regulowane przepływem. Gdy wzrasta zapotrzebowanie powietrza spada ciśnienie robocze i siła sprężyny otwiera zawór.

Regulacja (stabilizacja) nastawionego ciśnienia wyjściowego polega więc na stałym otwieraniu i zamykaniu przelotu. Aby nie nastąpiły zjawiska wibracji, wbudowany jest nad talerzykiem zaworu 3 tłumik pneumatyczny lub sprężynowy. Ciśnienie robocze wskazywane jest przez manometr.

9