adm0

15 a    15 b

15

dze. Świadczy o tym znak kontrolny w górnej części napierśnika; drugi znak - litera H (prawdopodobnie znak mistrza) dotychczas nie został rozszyfrowany. Norymberski znak znajduje się także na rękawicach, które nie stanowią kompletu z pozostałymi częściami naręczaka i były wykonane, najprawdopodobniej, w latach od 60. do 80. XVI w. Ochrony nóg datowane są na lata 20., 30. XVI w.; sygnowane podobnym znakiem jak płat-nerskie wyroby z warsztatów miasta Landshut.

16

ZBROJA

Niemcy, Brunszwik, około 1560 r.

Stal, miedź, skóra; rytowanie, złocenie, patynowanie ogniowe

Inwentarz nr Z.O. 3086

Pochodzenie: z byłego Arsenału w Carskim Siole; nabyta na aukcji Mieuszena [?) i Wagnera w Paryżu w 1838 r.

Literatura: Gil, Rockstuhl 1835-1855, tablica 55; Lenz 1908, s. 241, nr 1.434

Wszystkie części zbroi dekorowane pasami ryto-wanego, stylizowanego ornamentu roślinnego z przedstawieniem groteskowych figur, scen myśliwskich, tematów biblijnych. Wcześniej powierzchnia była szmelcowana i złocona; dziś elementy te są zatarte w wyniku kolejnych konserwacji w XIX w. Zbroja należy do grupy tak zwanych „weselnych zbroi", przygotowywanych w Brunszwiku der turniejów z okazji ślubu następcy brunszwickiego tronu księcia Juliusza z Jadwigą Brandenburską w 1560 r. Na przynależność do tej grupy wskazuje wyryty na lewej stronie napierśnika medalion z wyobrażeniem proroka Daniela rzuconego Iwom na pożarcie i Habakuka¹, który do niego przyszedł; wokół medalionu umieszczono dewizę Juliusza: „Ach Gott Beware nicht Mehr Dan Leib Sele Gut und

byt pod koniec lat 40. lub na początku 50. XVI w. prawdopodobnie w Augsburgu.

Kirys, obojczyk, naramienniki i naręczaki pochodzą z jednego kompletu i byty kute w Norymber

60

1

Habakuk starotestamentowy tzw. prorok mniejszy. Przedstawienie ukazuje scenę cudownego przeniesienia H. przez anioła do uwięzionego w lwiej jamie Daniela oraz nakarmienia go chlebem - red. A.Ch.