badanie5

Rys. 6-4. Układ do pomiaru pojemności międzyelektrodowych metodą dzielenia napięć

kondensator C_r muszą mieć pojemności dostatecznie duże, a to pociąga za sobą konieczność stosowania źródła napięcia drgań o dużej mocy. Wymaga to również stosowania woltomierza lampowego VL₂ o dużej czułości. Oprócz tego składowa czynna oporności wejściowej tego woltomierza musi być co najmniej 100-krotnie większa niż oporność pojemnościowa wszystkich pojemności między punktami B i Z.

Przy zachowaniu wszystkich tych warunków spadek napięcia, mierzony woltomierzem VL,, rozłoży się na C_A i C„odwrotnie proporcjonalnie do tych pojemności. Odczytując wartości 17, i 17₂ i znając pojemność kondensatora wzorcowego, możemy znaleźć szukaną pojemność ze wzoru:

U₃

Cn " t7, -U₂’

gdzie:

U, — v'skazania woltomierza lampowego VL,,

U₂ — wskazania woltomierza lampowego VL_Z.

W praktyce możliwy jest pomiar na kilku zakresach pojemności. W granicach każdego zakresu wielkości C„._z i U, pozostają bez zmian, co pozwala na wyskalowanie woltomierza VL₂ bezpośrednio w jednostkach pojemności.

Podstawowa zaleta metody dzielnika napięcia leży w tym, iż odpada konieczność stosowania zmiennego kondensatora wzorcowego. Jednak konieczność użycia bardzo czułego woltomierza lampowego do pomiarów napięć rzędu miliwolta na kondensatorze wzorcowym znacznie komplikuje urządzenie.

Odmianą układu do pomiarów pojemności międzyelektrodo-wych za pomocą dzielnika napięcia jest układ, który zaproponował J. Junosza. Układ ten znalazł szerokie zastosowanie w przemyśle lampowym. W tym układzie (rys. 6-5) napięcie

75