badanie8

szych stopni i wyraża się rzeczywistym zwiększeniem głębokości modulacji sygnału od nii do m₂. Procentowe pogłębienie modulacji wyraża się współczynnikiem

K„ i =

m, — m

m,

c)    zniekształcenie modulacji — wynikające z zakrzywienia charakterystyki I, — U_s trzeciego i wyższych stopni, wyrażające się w powstawaniu wyższych harmonicznych w prądzie anodowym, o częstotliwości modulującej. Wielkość tych zniekształceń określona jest stosunkiem amplitudy częstotliwości modulującej 2/ do amplitudy częstotliwości /, gdzie / — częstotliwość modulacji odbieranego sygnału;

d)    modulacja skrośna — wynikająca z zakrzywienia charakterystyki I, — U_s trzeciego i wyższych stopni i wyrażająca się tym, że przy dostrojeniu do sygnału stacji dalszej, słyszana jest także silna stacja lokalna, jeżeli natomiast odbierana stacja przestaje pracować, lokalna stacja przestaje być również słyszalna.

Poziom zniekształceń tego typu określony jest współczynnikiem modulacji skrośnej K_s równym stosunkowi współczynnika modulacji stacji odbieranej za pomocą sygnału zakłócającego do współczynnika modulacji właściwie odbieranego sygnału pod warunkiem, że obie stacje mają jednakowy współczynnik modulacji.

Badanie różnych rodzajów zniekształceń nieliniowych bezpośrednio na wielkiej częstotliwości praktycznie jest niewykonalne ze względu na znaczne skomplikowanie procesów pomiarowych i pomiarowej aparatury. Dlatego też w tym celu stosowana jest metodyka polegająca na określeniu zastępczych współczynników zniekształceń nieliniowych przy częstotliwościach akustycznych. Metodyka ta opiera się o następujące proste przekształcenie matematyczne.

Ogólnie wyrażenie prądu anodowego lampy można przedstawić jako

d^si_a

du,³

di_a    d'i,    ,

h = i₀ + —¹ u. + —w»* du,    du.

(11.3)

= i₀ + S.U, + S'_aUl + S'-Ul +

148