Berger

materialnych jak i niematerialnych. Wykonane narzędzie staje się bytem samym w sobie i ci, którzy się mm posfugująnie mogą go łatwo zmienić. Człowiek wymyśla język a potem stwierdza, że gramatyka tego języka określa jego mowę i myślenie. Człowiek tworzy wartości i odkrywa ze ma poczucie winy, gdy je narusza. Człowiek wymyśla instytucje, które obracają się przeciwko niemu.

>sc

. .j(T-

jCul tura jest obiektywna w tym sensie, że staje ona przed człowiekiem jako nagromadzenie obiektów w realnym świecie, istniejącym na zewnątrz jego własnej świadomości. Kultura jest TAM. Lecz kultura jest obiektywna także i dlatego, że postrzega się w towarzystwie przedmioty materialne i niematerialne dzieli się z innymi 1 Kultura jest TAM dla KAŻDEGO. Świat kulturowy nie tylko jest tworzony zbiorowo, lecz powstaje realny z racji zbiorowego uznania. Być w kulturze oznacza podzielić z innymi określony-świat obiektywizacji.

Te same warunki odnoszą się do tego segmentu kultur, który nazywamy społeczeństwem. Nie wystarczy powiedzieć,że .społeczeństwo ma swoje źródło w ludzkim działaniuNecz także że społeczeństwo jestzobiektywizowanym ludzkim działaniem, tj że społeczeństwo jest wytworem ludzkiego działania, który osiągnął status obiektywnej rzeczywistości. Społeczeństwo wyznacza jednostce nie tylko zestaw łrółJecz także .określ o ną^żs^^ść?^ Innymi słowy od jednostki oczekuje się nie tylko odgrywania roli męża czy wujka, ale bycie mężem czy wujkiem i BYCIA człowiekiem, niezależnie od tego co to bycie znaczy.

swiecie.

Socjalizacje można opisać w kategoriach psychologicznych jako proces uczenia się. Nowe pokolenie wprowadzane w znaczenia kultury uczy się uczestniczyć w określonych przez nią zadaniach i akceptować role jak i tożsamości, które tworzą strukturę społeczną. Jednostka nie tylko uczy się zobiektywizowanych znaczeń, lecz identyfikuje się z nimi i jest przez nie kształtowana. Jednostka wchłania je w siebie i czyni swoimi znaczeniami. Nie tylko posiada te znaczenia, lecz także je reprezentuje i wyraża.

Powodzenie socjalizacji zależy od ustalenia symetrii pomiędzy obiektywnym światem społeczeństwa i subiektywnym światem jednostki. Bardzo pomyślna socjalizacja zapewnia soki stopień symetrii: obiektywny/ subiektywny, podczas gdy niepowodzenia socjalizacji prowadzą do różnych stopni asymetrii.

Jednostka jest socjalizowana aby być oznaczoną osobą i aby zamieszkać w oznaczonym

wek

Socjalizacja nigdy nie może być zakończona, musi być procesem trwającym przez całejżycity jednostki. Spowodu braku trwałości ciągle trwamy w konwersacji ze znaczącymi innymi.

Jinihiektywna rzeczywistość świata trzyma się na cienkiej nitce konwersacji.

^Internalizacja zakłada,że obiektywna faktyczność społecznego świata,staie sie także^ faktycznością subiektywną, - jak ktoś ogdrywa rolę wujka to także JEST wujkiem.

Nawet jeśli jednostka odmawiałaby współpracy ze społeczeństwem to i tak jest współtwórcą świata i, co więcej, jej odmowa wchodzi do dialektyki jako czynnik kształtujący zarówno jej świat j ak i j ą samą.

w

W oparciulo iezykli za jego^pośrednictwenj.budujeaie. w społeczeństwie uchodź z|wvledzę.

poznawczy i normatywny gmach, który

Anemia iest największym niebezpieczeństwem^_Może doprowadzić jednostkę do

poszukiwani a śmierci. .Być w społecz£ń.sUrimtCLznaczwbvćprzYzzdro\wch zmysłach............

Odchylenie od społeczeństwa grozi upadkiem w ciemność, która separuje od ,,normalnego” porządku ludzi.

(Xnto&w iij ktye—