Bez nazwy0

co jest przyczyną bezsenności Elizabeth. Odnaleźliśmy też naszego szeryfa...

Wziąłem OHvcra pod rękę i odprowadziłem go. Co mówić w takiej sytuacji? Mogłem wyobrazić sobie, jakby moja Norma...

I nagle przypomniało mi się, jak szybko przyniosła mi torbę z wiktuałami. I ta zimna kawa, jakby od dawna już była przygotowana. I gdzie u diabła jest Vernon? Sam na Tamarack Road?

—    Chodź OIivicr — powiedziałem i pociągnąłem go do auta.

Mój dom był ciemny, ale drzwi nic były zamknięte, choć Norma w tym względzie była bardzo ostrożna. Na palcach podszedłem do sypialni i przyłożyłem ucho do drzwi. Nie było to potrzebne, i tak rozpoznałem śmic-ch Normy.

Myśli przelatywały mi przez głowę. Dziesiątki razy Ilollistcr wysyłał mnie i Olieera, abyśmy obserwowali drogi. Ale tym razem po raz pierwszy chodziło o prawdziwego przestępcę. Spełniliśmy z Oliyerem nasz obywatelski obowiązek podczas gdy szeryf z Vernonem...

Wróciłem do Olrvera. Tylko wzruszył ramionami. Wsiedliśmy do auta i w róciliśmy na Harrison Ridgc Road do Bucka 0‘Brien.

Kiedy nastał poranek przyjechał Hollister. Obok niego siedział w policyjnym aucie Vcrnon. Wyglądali obaj na zmęczonych.

—    Tak — powiedział szeryf — znów stracona noc. Trzeba jechać do domu.

Ołiver obudził się do nowego życia.

—    Niezupełnie stracona, szeryfie — powiedział i wskazał na zwłoki leżące na skraju drogi.

Hollister stanął nad 0'Briencm, a Ołiver wziął do ręki rewolwer bandyty.

—    Kto by pomyślał? — powiedział Hollister.

—    Kto by pomyślał? — powtórzył OIiver i strzelił do

Hollistera.

Wyjąłem rewolwer z rąk 01ivera i strzeliłem do Ver-nona. Następnie chusteczką wytarłem odciski OHvera i moje, uważając aby pozostały odciski palców 0’Brie-na.

—    Wyprawimy im piękny pogrzeb. Zginęli na służbie — powiedziałem. — A kiedy zatroszczymy się o nasze

żony?

—    Później, OHverze, później. Poczekamy kilka miesięcy i zatroszczymy się o nie. I zapewnimy sobie nawzajem niezbite alibi.

*

SPRYTNY GÓRAL

Wybrał się góral do Wiednia, żeby swoją sprawę załatwić u samego cesarza. Przed pałacem straż pyta:

—    Kto jesteście?

—Swagier Pana Boga!

Zaskoczeni wpuścili górala do pałacu i zaprowadzili przed cesarski majestat. Cesarz górala wysłuchał i obiecał jego sprawę załatwić, na koniec audiencji spytał:

—    Czy to prawda, że jesteście szwagrem pana Boga?

—    No ba, bo to najjaśniejszy panie było tak. Były dwie siostry. Jednom, kie pomarta, to wzion Pon Bóg, a drugom — jo.

PRZED LOSOWANIEM

—    Jutro losowanie totka — oznajmia pan domu podczas obiadu. — Jeśli wygramy, kupimy samochód. Ty, mamuśka, będziesz siedziała obok mnie. a dzieciaki z tyła-.

—    Ja chcę siedzieć z przodu! — woła syn.

—    Nie, to ja tam będę siedziała! — protestuje cór

ka.

—    Cicho! Bo natychmiast każę wam wysiąść z sanv

chodu!