Biomechanika wyklady0029

c) Elektrody powierzchniowe - o powierzchni kilku mm" do badania czynności wielu włókien nerwowych czy mięśniowych.

#

d)    Elektrody z cienkiego drutu (o średnicy 25,um) izolowanego lakierem lub oplotem nylonowym wprowadzane za pomocą igły, używane zamiast elektrod powierzchniowych.

e)    Elektrody podskórne (igłowe) do badania przewodzenia nerwowo-mięśniowego, dają ~ małe artefakty w porównaniu z elektrodami igłowymi, gdyż mniej się przemieszczaj?! podczas skurczu mięśnia.

4. Analiza parametrów elektromiograficznych.

a) Ocena sygnału EMG na ekranie oscyloskopu.

W pionie odchyla wiązkę elektronów w lampie katodowej oscyloskopu napięcie EMG, natomiast w poziomie - tzw. generator podstawy' czasu przesuwa wiązkę (i plamkę na ekranie) ruchem jednostajnym od lewego brzegu ekranu do prawego. Oscyloskop pokazuje w ten sposób zależność potencjału od czasu.

Potencjał pojedynczej jednostki ruchowej obserwoije się podczas minimalnego skurczu badanego mięśnia. Potencjały te występują od 4 do 10 razy na sekundę i mają amplitudę od 50 do 150 pV. Lekarz wybiera do analizy' potencjały około 10-ciu jednostek ruchowych. Potencjały danej jednostki ruchowej są podobne do siebie i powtarzająsię (rys.5).

Podczas badania lekarz ocenia:

* kształt potencjału (liczbę faz, procent potencjałów wielofazowych tj. mających więcej niż 4 fazy), ^c czas trwania potencjału,

■ amplitudę.

Rys.5. Prawidłowa gradacja zapisu elektromiograficznego podczas wzrastającej siły skurczu: a - zapis prosty, b - zapis pośredni, c - zapis interferencyjny [1],

Rys.6. Pomiar czasu trwania potencjału odbywa się na poziomie 20 uV. Za liczbę faz uważa się liczbę zmian kierunku między iglicami, które muszą być większe od 50 pV. Amplitudy są mierzone między' ujemnymi a dodatnimi wierzchołkami. Gęstość zapisu wysiłkowego (po stronie prawej) mierzy' się jako liczbę interwałów pomiędzy ujemnymi szczytami ną ms [1],

10