Biomechanika wyklady0032

Wykład 6

Wyciągi

Wyciągi są szeroko stosowanym sposobem leczenia w chorobach ortopedycznych. Zadaniem^- wyciągów jest nastawienie złamania czy zwichnięcia, korygowanie wad i zniekształceń ciała np. skrzywień kręgosłupa, odciążanie stawu, w którym toczy się proces chorobowy, zapobieganie powstawaniu przykurczów itd. [1], Ostatnio, wraz z rozwojem technik wewnętrznych i zewnętrznych zespoleń kości, obserwuje się zawężanie wskazań do leczenia za pomocą wyciągu [2], Leczenie wyciągiem jest jednak powszechnie stosowane w złamaniach kości udowej u dorastających, zwichnięciach stawu biodrowego u dzieci oraz niekiedy w chorobie Legga-Calvego-Perthesa, także w przypadkach czynnościowego leczenia złamań kości długich, zwłaszcza złamań śródstawowych.

Wyciąg w leczeniu złamania ma zapewnić nastawienie odłamów przez stopniowe rozciąganie i wyrównywanie w osi kończyny. Siła wyciągu (rozciągająca) powinna przekraczać siły zwierające złamanie (siły mięśni). Siły działające poprzecznie do osi złamanej kończyny powinny być zniesione (zrównoważone). Tak więc przy stosowaniu wyciągu trzeba dobrze znać kierunek wektorów sił mięśni, aby przeciwdziałać im aparatem wyciągowym.

Stosuje się dwa rodzaje wyciągów: pośrednie i bczpośrednioW wyciągach pośrednich siła ciągu przykładana jest do skóry phejenta za pomocą pętli wyciągowych, kamaszków, przylepca, itp. Wyciągi pośrednie zapewniają raczej małą siłę ciągu ograniczoną wytrzymałością skóry, siły te są w granicach 20 - 45 N.«Wyciągi bezpośrednie (szkieleńwc) nakłada się za pomocą metalowych drutów, gwoździ i klamer wyciągowych. Dostarczają one dużych sił, od około 100 do 150 N i mogą być stosowane dłużej (bez zdejmowania) od wyciągów pośrednich. Zakładanie takiego wyciągu jest zabiegiem chirurgicznym, który musi być wykona-ny w warunkach aseptycznych na sali operacyjnej.

Siła wyciągu musi być równoważona siłą „przeciwwyciągu”. Jeśli np. wyciąg kończyny dolnej działa w przybliżeniu poziomo, unosi się nożny koniec łóżka chorego, przy wyciągu pionowym, przeciwwyciag stanowi ciężar ciała lub kończyny.

Przygotowanie do założenia wyciągujpolega przede wszystkim na wyposażeniu łóżka chorego w ramy wyciągowe z prętami do mocowania bloczków oraz w uchwyty umożliwiające pacjentowi poruszanie się w łóżku. Linka wyciągowa powinna być silna i gładka, używa się często sznura z grubej żyłki nylonowej.

Bloczek wyciągowy - to kółko metalowe opatrzone na obwodzie rowkiem. Jest to tzw. bloczek nieruchomy (o ustalonej osi obrotu, mający oczywiście możliwość obrotu). Wadą bloczków jest duży opór na osi obrotu oiaz zsuwanie się linki wyciągowej i blokowanie między bocznymi powierzchniami kółka i oprawki. Zastępuje się więc kółka obręczami o gładkiej półokrągłej powierzchni wewnętrznej.

Bloczek nieruchomy jest maszyną prostą, która nie daje zysku na sile, tzn. bloczek taki-nie zmienia sity lecz tylko kierunek jej działania Crys.l). Dzięki tej zmianie •kierunku bloczek nieruchomy zapewmia jednakowe obciążenie kończyny podczas zmian w ułożeniu chorego.

Jeśli przytwierdzi się ciężarek do bloczka ruchomego (rys.2) i jeśli linki trzymające bloczek będą miały kierunek pionowy, połowę ciężaru będzie dźwigała linka przytwierdzona do nieruchomego zaczepu. Stąd zysk na sile, siłą dwa razy mniejszą od ciężaru można go utrzymać w równowadze. Żeby jednak podnieść ciężarek, należy działać tą dwa razy mniejszą siłą na dwa razy dłuższej, w porównaniu z prostym podnoszeniem ciężarka, drodze. Stąd oczywiście nie ma zysku na pracy (jak w' przypadku każdej z maszyn prostych).

o