bis
5

Na przekroju przez kadłub statku przedstawionym na rysunku 24 zaznaczono omówione pogrubione pasy poszycia. Na rysunku 25 prezentowane jest połączenie burty z pokładem za pomocą zaokrąglonej mocnicy burtowej, a na lysunku 26 - widok pokładu w otoczeniu naroża luku, z pogrubionym poszyciem w tym rejonie.

Rys. 25. Połączenie poszycia burty z poszyciem pokładu na masowcu za pomocą zaokrąglonej mocnicy; 1) poszycie burty, 2) poszycie pokładu, 3) zaokrąglona mocnica burtowa, 4) usztywnienie wzdłużne burty, 5) usztywnienie wzdłużne pokładu, 6) węzłówka

Rys. 26. Pogrubione płaty poszycia pokładu w narożach luku

2.2. Nazwy usztywnień i wiązarów elementów kadłuba

Usztywnienia i wiązary elementów kadłuba, zarówno poprzeczne, lak i wzdłużne, mają swoje własne nazwy zależne od elementu kadłuba, w którego skład wchodzą. Wyjątkami są usztywnienia i wią-/.iiry grodzi poprzecznych i wzdłużnych, pozbawione własnych nazw. Nazwę typu wiązania (usztywnienia lub wiązara) uzupełnia się określeniem kierunku jego przebiegu.

Usztywnienia dna o poprzecznym przebiegu noszą nazwę denników, towarzyszące im wzdłużne wiązary to wzdłużniki denne, przy czym wzdłużnik biegnący w płaszczyźnie symetrii statku nazywany jest dennym wzdłużnikiem środkowym, a pozostałe to denne wzdłużniki boczne. Jeżeli usztywnienia dna biegną wzdłuż statku, to noszą nazwę dennych wręgów wzdłużnych dna wewnętrznego lub zewnętrznego, w zależności od tego, które dno usztywniają. Wówczas prostopadłe do nich poprzecznie biegnące wiązaiy noszą nazwę denników ramowych, gdyż wraz z wyżej leżącymi wiązarami poprzecznymi burt i pokładów tworzą zamknięte ramy usztywniające kadłub, zwane ramami wręgowymi.

Poprzeczne usztywnienia burt nazywają się wręgami, a podpierające je, prostopadłe do wręgów, wiązary to wzdłużniki burtowe. W wypadku, gdy usztywnienia burt mają wzdłużny przebieg, określa się je mianem wzdłużnych wręgów burtowych, natomiast służące do ich usztywnienia, biegnące poprzecznie, wiązary to wręgi ramowe -części wspomnianych wyżej ram wręgowych.

Poprzeczne usztywnienia pokładów nazwano pokładnikami, natomiast podpierające je wiązary o wzdłużnym przebiegu - wzdłużnikami pokładowymi. Wzdłużne usztywnienia pokładów zwie się pokładnikami wzdłużnymi, a prostopadłe do nich wiązary, o poprzecznym przebiegu, określono jako pokładniki ramowe.

Nazwa „ramowe” w odniesieniu do poprzecznych wiązarów dna, burt i pokładów bierze się stąd, że w kadłubie wszystkie wymienione wiązary leżą w jednej poprzecznej płaszczyźnie i silnymi, integralnymi węzłówkami połączone są ze sobą w tak zwaną ramę wręgową o dużej wytrzymałości. Ramy wręgowe w rejonie poza otworami lukowymi tworzą zamknięte, odporne na odkształcenia obwody. Natomiast w obrębie otworów lukowych ramy wręgowe zamykane są poprzez silną obręcz zrębnicy okalającej luk.

33