bis5

Rys. 32. Zakończenie spoiny pachwinowej na końcu usztywnienia

w poszyciu, do którego przyspawane są usztywnienia). Uzewnętrznia się to w postaci wklęśnięć poszycia między usztywnieniami, widocznych wyraźnie przy oświetleniu poszycia pod niewielkim kątem. Dlatego, jeżeli jest to możliwe, stosuje się spawanie pachwinowe spoinami przerywanymi jedno- i dwustronnymi, zwłaszcza w wypadku spawania usztywnień do cienkich blach. Przerywane spoiny pachwinowe różnych typów pokazane są na rysunku 33. Wada tego typu spoin pachwinowych - łatwość korozji szczelinowej w miejscu styku usztywnienia z poszyciem, związana z możliwością penetracji wody -może być wyeliminowana dzięki specjalnej technice przygotowywania usztywnień. W środku usztywnienia wycinane są płytkie zagłębienia, które umożliwiają położenie nieprzerwanej dwustronnej spoiny pachwinowej na odcinkach (mostkach) środnika. W ten sposób

Rys. 33. Spoiny pachwinowe: a) ciągła jednostronna; b) dwustronna przerywana, łańcuchowa; c) dwustronna przerywana w zakosy; d) dwustronna punktowa w zakosy

uzyskuje się jednocześnie zmniejszenie naprężeń spawalniczych, podwyższenie elastyczności połączenia usztywnienia z poszyciem i dobrą

odporność na korozję szczelinową. Szkic mostkowego połączenia usztywnienia z poszyciem pokazany jest na rysunku 34.

W celu zmniejszenia odkształceń spawalniczych należy zachować odpowiedniej wielkości odstępy między spoinami. Przepisy budowy loidluba PRS [11] wymagają, by odległość między dwiema równoległymi spoinami czołowymi wynosiła co najmniej 200 mm, a odległość między spoiną czołową i pachwinową była nie mniejsza niż łS mm. Ponadto kąt pomiędzy spoinami czołowymi nie powinien być mniejszy niż 60°, a spoiny czołowe, skośnie przebiegające, nie powinny zbliżać się do siebie na odległość mniejszą niż 100 mm I.MlOmm w wypadku spoin montażowych). Dwa ostatnie zalecenia pi/.cc!stawione są na rysunku 35.

Ny\ 55. Zalecenia PRS do-lh i/iv krzyżowania się spoin i'iilnwych i odległości miedzy tlw\m‘mi względem siebie spoinomi czołowymi [10]

53