i
• W swoim uproszczeniu zakłada brak węzłów na funkcji falowej. To oczywiście upraszcza rozważania, ale z drugiej strony czyni tę funkcję dużo mniej akuratną
• Dla cięższych atomów wprowadza tzw. defekty kwantowe konsekwencją, czego jest zastąpienie n poprzez n* (np. dla n=4 n*=3,7 a dla n=5 n*=4,0a dla n-6 n*=4,2)
ciementi I Raimondii [J.Chem.Phys., 1963, 38, 2686-2689] usuwają te niedogodności z problemu efektywnego ładunku jądra poprzez podanie uproszczonych równań pozwalających obliczyć ekranowanie każdego elektronu:
<7,, =0,3(N,s-1)+0,0072(N2s+N2p)+0,0158(N3spd+N4s,p)
gdzie N„, przedstawia ilość elektronów na orbitalu nl
Wykłady • Płotr KirHensrte/n
Wśród wielu uogólnień w odniesieniu do cięższych pierwiastków dwa z nich wyraźnie opierają się na wyjaśnieniach wynikających z teorii kwantowej:
1. Energie jonizacji elektronów 6s są nietypowo wysokie co prowadzi do znacznej stabilizacji Hg(0), Tł(I), Pb(II) I BI(III) w porównaniu do Cd(0), In(I), Sn(II) i Sb(III);
2. Podczas gdy energie wiązania zazwyczaj maleją gdy przesuwamy się w dół grupy pierwiastków bloku p,
a. to bardzo często wzrastają w dół grupy metali pierwiastków bloku rf zarówno w odniesieniu do samych pierwiastków jak i ich związków. »
Wykłady • Piotr łdrsiensztejr
ograniczmy uwagę do konwersji halogenku metalu MX„ do formy MX„ł2 :
-
W najprostszym możliwym przypadku, oba halogenki są jonowymi ciałami stałymi a zmiany energii obejmują:
1. Absorpcję energii sieciowej MX„
2. absorpcję energii IE,nłl> + IE(„.2) dla konwersji Mn* („doMt-żł*,,,
3. uwolnienie energii związanej z tworzeniem 2X(g) (która jest prawe stała dla X= F, Cl, Br i I
4. uwolnienie energii sieciowej MX„ł2
Dla danego M różnica pomiędzy energią sieciową między MXn i MX„ł2 jest największa dla X=F, tak więc jeżeli jakiś halogenku typu soli będzie się tworzył, będzie to fluorek. Dla tego rozumowania najprawdopodobniej najlepszym przykładem jest konwersja T1F do TIF3 i PbF2 do PbF4.
Wykłady - pkotr iGrszersztejn
Trzecią możliwością dla konwersji MX„ do MX„,2 i najbardziej prawdopodobną w praktyce jest to, że MX„ jest jonowym ciałem stałym a MX„,j jest cząsteczką kowalencyjną. Problem obejmuje teraz dużo więcej wielkości i. jest zbyt skomplikowany do dyskusji w tym miejscu. Fłzykładem tych zmian jest konwersja T1CI do TłCI3 i PbCI2 do PbCI4.
Filialnie, - efekt zmian przy przejściu w dół grupy.
• W sensie ogólnym energie jonizacji I energie sieciowe związków obniżają się gdy atomowy I jonowy promień rośnie.
• jednakże tam gdzie Jest w rzeczywistości wzrost energii jonizacji jak to obserwowano dla stanu walencyjnego elektronów s Tl ,Pb I Bi, gdzie zauważamy najwyraźniej oznaki termodynamicznego efektu inertnoid pary 6s.
Kiedy mamy do czynienia tylko z wiązaniami kowalencyjnymi trudno jest przeprowadzić satysfakcjonującą dyskusję dotyczącą inertnej pary elektronowej i obecnie jest to Jeszcze nie możliwe, jednakże próby sformułowania problemu mogą jednak być cennym zamierzeniem.
WyWMy ■ Piotr KirHensrteJn
Gdy halogenki są kowalencyjne, zmiany energii w trakcie konwersji są całkiem inne. W tym przypadku:
• n x energii wiązania MX w MX„ stąd 2xAHf(X)g musi być absorbowana (p{iehłonięta)
• podczas gdy (n+2) razy energia wiązania MX w MX„.2 jest uwolniona
• a energie IE(n+2) nie są zaangażowane,
Najbardziej ważną wielkością w określeniu czy możliwa jest konwersja są w tym przypadku energie wiązania M-X w tych dwóch halogenkach.
Dane eksperymentalne dostępne dla takich układów wskazują, że dla obu zestawów halogenków energie wiązania M-X obniżają się w następującym szeregu F > Cl > Br > I i że energia wiązania M - X jest zawsze większa w MX„ niż MX„ł2. Całkowity wynik wskazuje, że tworzenie MX„,; jest bardziej prawdopodobny dla X=F. (Użycie energii wiązania w stosunku do stanu podstawowego atomów jest niefortunne, ale Jest konieczne skoro dane są rzadko dostępne dla stanu walencyjnego (dla danego stopnia utlenienia); w zasadzie byłoby lepiej rozważyć promocję energii dla zmiany z jednego stanu walencyjnego M do drugiego, następujące w warunkach przedstawiających uwalnianie energii kiedy każdy stan walencyjny M tworzy wiązania M-X.
wywaar - Piotr Kiraiwurtejn
% - 10'5 °/o ; Al - 7,45% (3 miejsce po O i SI a 1 miejsce wśród metali) Ga-2xl0*3%, In i Tl 105 %
B -zanieczyszczony (amorficzny) B jest brązowym proszkiem, podczas gdy 1 Jego czysta forma tworzy błyszczące srebrno szare kryształy. Właściwości takie Jak wysoka temperatura topnienia niskie przewodnictwo elektryczne czyni B ważnym materiałem ogniotrwałym i żaroodpornym.
Al - jest twardym białym metalem. Z termodynamicznego punktu powinien reagować zarówno z powietrzem jak I wodą - jest jednak odpornych na ich działanie ze względu na tworzenie się powierzchniowej warstwy tlenkowej o grubości rzędu 10*5 + ltfmm. Grubszą warstwę Al203 można uzyskać anodowo utleniając Al w elektrolicie jakim Jest H2S04 w wyniku czego tworzy się anodowane aluminium, który bardzo łatwo adsorbuje pigmenty, barwniki tworząc trwałe kolorowe dekoracje.
wyKłatfy - Pł<xr Knaersztejn
2