CB i rad 035

35

II. CB-RADIO NA TLE RADIOKOMUNIKACJI

tak silnemu tłumieniu, że w sposób bardzo wyraźny ogranicza się zasięg. Najgorsze warunki występują w centrach miast ze względu na duże zagęszczenie przeszkód oraz występowanie zakłóceń. Szczególnie istotne mogą być tutaj zakłócenia przemysłowe, które w skrajnych przypadkach mogą całkowicie wyeliminować możliwość nawiązaniajakichkolwiek połączeń.

Fala odbita dociera do korespondenta oddalonego od ok. 1500 do 3000 km. Granice tych odległości są nadzwyczaj płynne i mogą się zmieniać nawet w trakcie przeprowadzanej łączności. Związane jest to ze zmianami jonizacji górnych warstw atmosfery zwanych jonosferą. Ponieważ różne warstwy jo-nosfery osiągają różne jonizacje w zależności od pory dnia i roku, dlatego wysokość ośrodka odbijającego falę w kierunku ziemi zmienia się.

Obszar leżący poza tzw. horyzontem optycznym (do którego już nie dociera fala przyziemna), a więc i zasięgiem bezpośrednim a obszarem, gdzie jeszcze nie dociera fala odbita od jonosfery tworzy martwe pole zwane strefę martwą. Ponieważ odległość warstw jonosfery, gdzie zachodzi odbijanie fali w kierunku Ziemi od powierzchni Ziemi jest różna, zależna od pory dnia i roku (a więc i kąt odbicia jest różny), również i pole martwe zmienia swoje położenie i obszar. Fala odbita już raz przez jonosferę może odbić się od powierzchni Ziemi, powrócić do jonosfery i ponownie być skierowana ku Ziemi. Takie odbicia mogą występować także wielokrotnie i między nimi powstawać będą kolejne martwe pola. W paśmie 11-metrowym (27 MHz) obserwowane są duże różnice propagacji. W okresie dużej aktywności słońca pasmo to jest najbardziej dogodne dla łączności dalekich, tzw. DX-owych. Małe tłumienie warstw jonosferycznych powoduje możliwość osiągania dalekich łączności przy użyciu niewielkich mocy. Stąd bierze się duża popularność nawiązywania łączności DX-owych wśród CB-stów.

Duża strefa martwa powoduje brak zakłóceń od stacji bliskich położonych poza strefą fali przyziemnej. Zimą występuje skrócenie strefy martwej. Regułą jest aktywność tego pasma w strefie oświetlanej przez słońce. W okresie małej aktywności słonecznej w cyklu 11-letnim pasmo jest bezużyteczne dla łączności DX-owych, wykorzystywane jedynie dla łączności lokalnych.

Mając na uwadze mijanie optimum aktywności słonecznej trzeba się liczyć ze stopniowym zmniejszeniem się możliwości uzyskiwania dalekich połączeń.