CCF20080223000

rych przypadkach obejmują również inne programy związane z zawodami z dziedziny zdrowotnej, jak np. stomatologia, farmacja czy pielęgniarstwo.

Inne szkoły kształcące w zawodach z dziedziny zdrowia (Olher separale he-alth profession schoołs): instytucje te nadają większość swoich stopni w takich zawodach jak: kręgarz. pielęgniarka/pielęgniarz, farmaceuta, itp.

Szkoły inżynieryjne i techniczne (Schoołs of engineering and technology): instytucje te przyznają większość stopni bakalarza lub dyplomów w dziedzinach technicznych.

Szkoły biznesu i zarządzania (Schoołs of business and numagement): instytucje te nadają większość stopni bakalarza lub dyplomów w dziedzinie biznesu.

Szkoły artystyczne, muzyczne i projektanckie (Schoołs of art, musie, and design): instytucje te nadąją większość stopni bakalarza lub dyplomów w zakresie taldch dziedzin jak: sztuka, muzyka, projektowanie, architektura lub połączenia tychże dziedzin.

Szkoły prawnicze (Schoołs of law): instytucje te nadają większość stopni w zakresie prawa.

College'e nauczycielskie (Teachers colleges): instytucje te nadają większość stopni bakalarza lub dyplomów w zakresie edukacji lub związanych z edukacją dziedzin.

Inne wyspecjalizowane instytucje (Other specialized institutions): w tej grupie instytucji mieszczą się centra dyplomowe, akademie marynarki wojennej, akademie militarne i wszystkie inne instytucje nic zaliczone do żadnej innej kategorii.

ColIege'e i uniwersytety plemion indiańskich (Tribal Colleges and llnivenitiesl

CoIlege'e te, poza kilkoma wyjątkami, są kontrolowane przez plemiona Indian i znajdują się na terenie rezerwatów. Wszystkie są członkami Konsorcjum Szkolnictwa Wyższego Indian Amerykańskich.

VII. Kształcenie specjalistów edukacji dorosłych

1. Kształcenie specjalistów edukacji dorosłych

Kształcenie nauczycieli dla placówek oświaty dorosłych stało się ważnym zadaniem edukacyjnym. W pierwszym okresie rozwoju działalności oświatowej wśród dorosłych nauczyciele rekrutowali się spośród młodzieżowego szkolnictwa czy oświaty pozaszkolnej albo zostawali nimi specjaliści nie związani z oświatą. Z czasem, gdy edukacja dorosłych stopniowo upowszechniała się, zaczęto przygotowywać specjalistów do tej działalności. Najpierw na krótkich kursach pod opieką doświadczonych pedagogów, a potem na dłuższych kursach, seminariach, studiach wakacyjnych, a wreszcie w szkołach wyższych. Rozwój kształcenia specjalistów dla edukacji dorosłych był w dużym stopniu uzależniony od systemu przygotowania nauczycieli dla szkół młodzieżowych. Jeżeli do szkól powszechnych przygotowywano nauczycieli w szkołach średnich, liceach pedagogicznych, seminariach czy szkołach pomaturalnych - to i przygotowanie specjalistów oświaty dorosłych nie mogło być prowadzone na wyższym poziomie. Chociaż w rozwoju edukacji dorosłych i pedeutologii andragogicznej widoczne są przykłady, że także w uczelniach wyższych rozwijano odpowiednie formy i programy kształcenia. Tak było w Polsce w czasach rozwoju Wolnej Wszechnicy Polskiej, podobnie w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii czy Kanadzie.

Studia o specjalności pedagogiki dorosłych stanowią przykład akademickiej edukacji dorosłych. Stają się także społecznym problemem o wielorakich ujęciach. Mogą być rozpatrywane nie tylko jako forma edukacji dorosłych, ale także jako zagadnienie pedeutologiczne oraz materiał do analiz i wniosków dla pedagogiki porównawczej. Tę wielorakość ujęć wskazują liczni autorzy, podejmujący problemy kształcenia nauczycieli i innych specjalistów dla potrzeb edukacji dorosłych.

175