Podejście lekarza do seniora...
W praktyce lekarskiej obserwuje się trzy niekorzystne zjawiska
1. Ograniczenie intensywności terapii u osób starszych
2. Zaniechanie rehabilitacji ruchowej
3. Niekonsekwentne leczenie przewlekle
(lekarz często bywa podświadomie przekonany
0 nieskuteczności leczenia osoby starszej
1 o niepomyślnym rokowaniu)
• Przyjmując, że odsetek osób starszych zależnych od pomocy opiekuna przynajmniej w jednej czynności życia codziennego jest miarą zapotrzebowania na opiekę długoterminową i wsparcie rodziny to 45,6% osób w wieku 65 lat i starszych w Polsce wymaga takiej pomocy opiekuna
• można z łatwością oszacować, że zapotrzebowanie na opiekę długoterminową wzrośnie z 2,2 min w 2002 r. do niemal 4 min osób starszych za blisko 25 lat
Prognozy demograficzne do 2030 r. pokazują, że wzrostowi liczby osób starych potrzebujących opieki towarzyszyć będzie spadek liczby ludności w wieku produkcyjnym.
Współczynnik obciążenia demograficznego, tj. liczba osób w wieku poprodukcyjnym (kobiety 60+, mężczyźni 65+) przypadająca na 100 osób w wieku produkcyjnym (18-59 lat dla kobiet i 18-64 lata dla mężczyzn) wzrośnie z 24 w roku 2000 do 41 w 2030 r
oznacza to nie tylko pogorszenie obciążeń dla budżetu państwa w odniesieniu do wydatków socjalnych i emerytalno-rentowych na rzecz osób starych, ale również ograniczanie potencjału opiekuńczego rodzin w odniesieniu do młodszej generacji (dzieci, wnuki)
• We wszystkich krajach Europy za | ||
świadczenie i finansowanie opieki | ||
długoterminowej współodpowiedzialne są 4 sektory, tzw. brylant opieki społecznej: | ||
• rodzina wraz z siecią wsparcia | ||
• nieformalnego | ||
• • sektor opieki publicznej/państwowej; | ||
• organizacje pozarządowe i wolontariat; | ||
• sektor prywatny lub wolny rynek | ||