CCF20080704022 (2)

63

przewodami wytryskowymi, w tylnej części gruczołu. Ku przodowi dochodzi do części sterczowej cewki moczowej.

Unaczynienie:

Unaczynienie stercza pochodzi od gałęzi sterczowych tętnic pęcherzowych dolnych i odbytniczych środkowych. Gałęzie te w liczbie 2-5 można podzielić na torebkowe (przenikają do powierzchownej warstwy gruczołu) i cewkowe (wnikają od szyi pęcherza i biegną po części sterczowej cewki moczowej).

Krew żylna za pośrednictwem dość bogatego splotu sterczowego (plexus prostati-cus) uchodzi do splotu żylnego pęcherzowo-sterczowego (j)lexus vesicoprostaticus). Do splotu uchodzą żyły:

-    żyła grzbietowa prącia (pena dorsalis penis);

-    częściowo żyły pęcherzowe;

-    żyły pęcherzyków nasiennych.

Splot sterczowy ma połączenie także ze splotem odbytniczym, częściowo uchodzi także do żył biodrowych wewnętrznych.

Chłonka z części górnej gruczołu krokowego uchodzi do węzłów chłonnych biodrowych zewnętrznych; z części tylnej i bocznych do węzłów chłonnych biodrowych wewnętrznych; z części tylnej chłonka uchodzi także do węzłów chłonnych krzyżowych bocznych oraz biodrowych wspólnych; wreszcie z wierzchołka stercza chłonka płynie wzdłuż naczyń sromowych wewnętrznych do w^ręzlów chłonnych biodrowych wewnętrznych.

Unerwienie:

Pochodzi ze splotu sterczowego wtórnego od splotu miednicznego (podbrzusznego dolnego). Do stercza docierąją głównie włókna współczulne.

PĘCHERZYKI NASIENNE

(Yesiculae seminales, glandulae uesiculosae)

Leżą na tylnej ścianie pęcherza moczowego otoczone razem z nim i sterczem silną blaszką przegrody odbytniczo-pęcherzowej (septum rectovesicale)_} która oddziela je od przedniej ściany odbytnicy. Szczyty pęcherzyków są pokryte otrzewną wyścieląjącą zagłębienie odbytniczo-pęcherzow’e, pozostała część pęcherzyków nie styka się z otrzewną. Od strony przyśrodkowej pęcherzyki nasienne sąsiadują ^z bańkami nasieniowo-dów, od strony bocznej szczyty pęcherzyków sąsiadują z końcowymi odcinkami mo-czowodów. Pęcherzyki leżą ukośnie, ich odcinki dolne zbliżają się do siebie i przechodzą w cienkie krótkie przewody wydaląjące (ductus excretorius), które łączą się w obrębie stercza z przedłużeniami baniek nasieniowodów w przewody wytryskowe (ciwc-tus ejaculatorius). Przewody wytryskowe przebijają stercz i uchodzą do cewki moczowej na wzgórku nasiennym.

Na przekroju wyróżniamy:

•    błonę śluzową (tunica mucosa);

•    błonę mięśniową (tunica muscularis);

•    łącznotkankową błonę zewnętrzną (tunica aduentitia).