CCF20091007000 (2)

Ćwiczenie 1

PRÓBA STATYCZNA ROZCIĄGANIA METALI

1.1. WPROWADZENIE

Próba statyczna rozciągania jest podstawowym rodzajem badania metali mających zastosowanie w technice i pozwala na określenie własności plastycznych i wytrzymałościowych metalu. Próba ta polega na osiowym rozciąganiu próbek o ściśle określonych kształtach w' uchwytach specjalnych maszyn, zwanych maszynami wytrzymałościowymi lub zrywarkami, pozwalającymi w sposób ciągły zwiększać siłę od zera do wartości, przy której następuje zerwanie próbki. Próba ta jest objęta Polską Normą PN-80/H-04310.

1.2. CEL ĆWICZENIA

Celem ćwiczenia jest określenie — na podstawie statycznej próby rozciągania — następujących wielkości wytrzymałościowych i plastycznych materiału: wytrzymałości na rozciąganie, granicy plastyczności, wydłużenia i przewężenia.

Wytrzymałość na rozciąganie, to jest naprężenie odpowiadające największej sile uzyskanej w czasie próby rozciągania, odniesionej do przekroju początkowego próbki, określona jest wzorem:

R_m = -f MPa,    (1.1)

gil/ic N jest największą siłą rozciągającą uzyskaną w czasie próby, odczytaną na silomierzu maszyny wytrzymałościowej; S₀ mm² — polem powierzchni przekroju początkowego próbki.