CCF20101206032

Kretowanie, podobnie jak spulchnianie, ma na celu rozkruszenie zbitego podglebia lub podłoża z równoczesnym wytworzeniem na odpowiedniej głębokości kanalików krecich, ułatwiających dopływ wody do drenów w zwięzłych, jednorodnych glebach bezkamienistych.

Nawożenie i wapnowanie agromelioracyjne, stosowane na glebach ubogich w dane składniki jako uzupełnienie mechanicznych zabiegów agromelioracyjnych, zapewnia poprawę warunków rozwoju i głębokiego korzenienia się roślin oraz poprawienie i utrwalenie struktury podglebia.

Kierunek wykonywania zabiegów agromelioracyjnych powinien być prostopadły lub ukośny do kierunku sączków drenarskich.

Częstotliwość wykonywania zabiegów agromelioracyjnych zależy od warunków glebowo-wodnych, przebiegu pogody, stosowanej agrotechniki i ich efektów osiąganych na danym terenie.

Okres działania zabiegów agromelioracyjnych wynosi orientacyjnie:

-    orki z pogłębieniem 3-4 lata,

-    orek agromelioracyjnych płytkich 4-5 lat,

-    orek agromelioracyjnych średnich 5-6 lat,

-    orek agromelioracyjnych głębokich 6-7 lat,

-    spulchniania podglebia 3-4 lata,

-    spulchniania podłoża i kretowania 4-5 lat.

Zabiegi agromelioracyjne należy wykonywać przy takiej wilgotności gleby, przy której zachodzi pękanie i kruszenie się warstw wierzchnich i podłoża. Najbardziej odpowiednim okresem wykonywania zabiegów agromelioracyjnych są miesiące sierpień-paździemik.

Przy przeprowadzeniu zabiegów agromelioracyjnych (szczególnie głębokich orek) należy wykonać zabiegi uprawowe w celu rozkruszenia wydobytych brył gleby i wyrównania powierzchni.

6. Zbiorniki dla wód drenarskich

6.1. Cele budowy zbiorników

Podstawowym celem budowy jest poprawa bilansu wodnego terenów drenowanych przez stworzenie możliwości powtórnego wykorzystania wód do uzupełnienia niedoborów wodnych terenów uprawnych w okresie wegetacji. Ponadto otoczenie zbiorników będzie spełniało rolę oczyszczającą dla wód ze spływów powierzchniowych. Powstanie lokalny mikroklimat o mniejszym niedosycie wilgotności powietrza związany z nasyceniem go parą wodną o mniejszych amplitudach temperatury. W odpływach drenarskich znajdują się składniki chemiczne wypłukiwane z gleby. Część z nich, zwłaszcza związki azotowe, gubią się w rowach a reszta zostanie wykorzystana przez rośliny zbiornikowe czego skutkiem będzie dalsze doczyszczanie tych wód.

Inna funkcja zbiorników to ograniczenie dopływu wód do sieci hydrograficznej w okresach zwiększonych odpływów, nie wpływając w ten sposób na podwyższenie stanów wody w korytach rzek.

Należycie utrzymywane zbiorniki oraz ich otoczenie mogą ponadto spełniać ważne funkcje społeczne takie jak przeciwpożarowe czy wypoczynkowo-rekreacyjne.

6.2. Rodzaje, typy, usytuowanie i napełnienie zbiorników

Rozróżnia się zbiorniki naturalne - umiejscowione w obniżeniach terenu, które często występują na terenach polodowcowych zwane oczkami wodnymi i zbiorniki sztuczne poprzez przegradzanie rynien przepływowych lub wąwozów.

Naturalne oczka wodne można podzielić na:

-    źródłowe, bez rowu dopływowego i odpływowego,

-    dopływowe, zasilane głównie spływami powierzchniowymi bez rowu odpływowego,

-    dopływowe, stanowiące początek rowu odpływowego,

-    przepływowe,

65