Tabela 11. Gęstość powierzchniowa wyładowań piorunowych
Tabela 11. Gęstość powierzchniowa wyładowań piorunowych
Norma |
Roczna gęstość wyładowań piorunowych na 1 km2 | ||||||||||
PN-86/E-05003/01 |
1,8 - dla terenów o szerokości geograficznej poniżej 51°30', 2,5 - dla pozostałych terenów kraju. | ||||||||||
PN-IEC 61024-1-1 |
Ng = 0,04 • Tj25 gdzie Td-liczba dni burzowych w roku uzyskiwana z map izokeraunicznych Roczna gęstość wyładowań obliczone z powyższego wzoru wynosi | ||||||||||
T„ |
5 |
10 |
15 |
20 |
25 |
30 |
35 |
40 |
45 | ||
Ng |
0,3 |
0,7 |
1,2 |
1,7 |
2,2 |
2,8 |
3,4 |
4,0 |
4,7 | ||
EN 62305-2 |
Ns=0,\-Td |
Równoważna powierzchnia zbierania wyładowań piorunowych, przez prostopadłościan o wymiarach a, b i h (wymiary w m), opisywana jest zależnością:
Ae =a-b + 2(a + b)-m-h + 7i-m2-h2 (2.13)
Występujący w zależności współczynnik m oznacza stosunek szerokości pasa powierzchni, która wykracza poza zarys poziomy obiektu do jego wysokości.
W przypadku obecności innych obiektów w odległości mniejszej niż 3-(h + hs) od rozpatrywanego obiektu, powierzchnia równoważna zostaje zredukowana o część odpowiadającą odległości [N-39]:
przy czym: d- pozioma odległość między obiektem rozpatrywanym a sąsiednim; /?s - wysokość sąsiedniego obiektu.
W przypadku wysokich wież lub masztów, pomijając wymiary a i h, zależność określająca równoważną powierzchnię zbierania wynosi:
Ae ~ n ■ m2 ■ h2 (2.15)
Wyznaczenie równoważnej powierzchni zbierania wymaga określenia wartości współczynnika m. Niestety w polskich normach wartość m nie jest jednoznacznie określona i wynosi:
wg |
PN-86/E-05003/01 |
—*> A - |
- 50 • ń2 |
wg |
m Ą r1 PN-IEC 61024-1-1 |
-^ Ae • |
— jyj n |
m = 3 i= |
=^> A- |
= 9 n-h |
Zależność wg PN-IEC 61024-1-1 określa obszar ograniczony linią utworzoną przez przecięcie się powierzchni ziemi z linią prostą o nachyleniu 1:3 i prowadzoną z najwyższych części obiektu i obracaną dookoła niego (rys. 9).
Dobierając poziom ochrony urządzenia piorunochronnego należy określić spodziewaną częstość bezpośrednich wyładowań piorunowych w dany obiekt Nj i porównać z częstością akceptowalną 1VC dla tego obiektu.
W przypadku obiektów budowlanych akceptowalna roczną częstość Nc wyładowań piorunowych może być ustalona przez jej właściciela lub projektanta urządzenia piorunochronnego.
20
Początkowo norma dotycząca ochrony odgromowej obiektów budowlanych zalecała dla obiek-
-2
tów zwykłych przyjmowanie wartości Nc = 10 [N-39], W wydanym uzupełnieniu do normy ochrony odgromowej [N-39] zmniejszono wartość częstości akceptowanej do poziomu Nc = 10"3 Kolejnym etapem jest porównanie wartości NciNj.W wyniku takiego porównania można stwierdzić:
• Nj ś Nc - urządzenie piorunochronne nie jest potrzebne, • Nd > Nc - urządzenie piorunochronne powinno zostać zainstalowane.
Jeśli wymagane jest stosowanie urządzenia piorunochronnego to jego skuteczność określa zależność:
(2.16)
E> 1-
Ostatnim krokiem, po wyznaczeniu skuteczności E, jest określenie odpowiedniego dla danego obiektu poziomu ochrony odgromowej (tabela 12).
Tabela 12. Skuteczność urządzenia piorunochronnego dla danego poziomu ochrony [N-40]
Skuteczność urządzenia piorunochronnego E |
Poziom ochrony |
0,98 |
1 |
0,95 |
II |
0,90 |
III |
0,80 |
IV |
W tabeli 13 przedstawiono przykładowe wyniki obliczeń poziomów ochrony dla wybranych obiektów, przedstawionych w rozdz. 2.3. Dobierając indywidualne rozwiązania ochrony odgromowej dla przedstawionych obiektów należy uwzględnić wymagania wynikające z wyznaczonego poziomu ochrony.
Miarą zagrożenia piorunowego obiektu oraz skuteczności zastosowanych środków ochrony odgromowej jest ryzyko spodziewanych szkód R. Szczegółową metodykę analizy oraz oceny uszkodzeń powodowanych przez wyładowania piorunowe zawarto w normie ochrony odgromowej IEC 62305-2 [N-9],
21
Rys. 9. Wyznaczanie powierzchni zbierania wyładowań przez wysoką wieżę lub maszt
Zeszyt 11