CCF20111010026

88

też Słonego, zawartość soli chlorkowych dochodzi do stanu nasycenia. Wyparowanie zamkniętych basendw morskich doprowadziło w odległych epokach geologicznych do powstawania złóż solnych. W Polsce złoża soli kamiennej występują w Wieliczce i na Kujawach w okolicach Inowrocławia oraz w licznych solankach na Podkarpaciu. Wody pochodzące z dużych głębokości lub z terenów naturalnych złóż soli chlorkowych są również silnie zmineralizowane. Oprócz dużej zawartości jonów Na⁺, Ca^⁺, Mg^⁺ występuje w nich głównie anion Cl”. W wodach naturalnych jony chlorkowe mogą więc pochodzić z gruntu, z pokładów naturalnych soli chlorkowych oraz ze ścieków gospodarczych lub przemysłowych, odprowadzanych do zbiorników wód naturalnych. W wodach naturalnych odróżnia się zatem chlorki normalne (geologiczne), pochodzące z gruntu, nie zanieczyszczone, lub z pokładów naturalnych soli chlorkowych, oraz chlorki pochodzące z zanieczyszczeń ściekami gospodarczymi, niektórymi przemysłowymi lub innymi odpadkami pochodzenia zwierzęcego (człowiek np. wydala dziennie przeciętnie 10-12 g chlorków). W razie zanieczyszczenia wody ściekami, oprócz podwyższonej zawartości jonów Cl~ obserwuje się też wzrost związków azotowych, utlenialności i zwiększoną ilość bakterii. Oceniając chlorki w wodzie należy zwrócić szczególną uwagę na ich pochodzenie, tzn. określić czy są one pochodzenia geologicznego, czy też pochodzą z zanieczyszczeń. W tym ostatnim przypadku obecność jonów Cl~ wskazuje na możliwość zanieczyszczenia wody przez bakterie. Według wymagań sanitarno-higienicznych zawartość chlorków w wodzie do picia nie powinna przekraczać 250 mg/dm^ Cl', jeżeli są to chlorki pochodzenia geologicznego. Chlorki innego pochodzenia (ze ścieków) czynią wodę nieprzydatną do picia.

Oznaczenia jonu chlorkowego w wodzie dokonuje się metodami miareczkowymi. Należą do nich metoda Mohra lub Volharda. Metoda Mohra stosowana jest do oznaczania chlorków w roztworze obojętnym lub słabo zasadowym (przy pH = 6,5 do 10) PN-75/C-04617.02. W roztworze kwaśnym chlorki oznacza się metodą Volharda.

Do oznaczania małych stężeń stosowana jest metoda turbidymetryczna (zakres stężenia od 0,05 do 2,0 mg/dm³ Cl") według PN-76/C-04617.01. Metodą bezpośrednią oznaczania jonu chlorkowego jest metoda potencjometryczna z użyciem elektrody jonoselektywnej - według PN-80/C-04617.04.

Szczegółowo zosraną omowione owie pierwsze metooy, gara powszecnme szosowane w laboratoriach analizy wody.

7.12.1. Oznaczanie chlorków metodą miareczkową Mohra (metoda argentometrycznego miareczkowania)

Zasada oznaczania

Zasada oznaczania polega na miareczkowaniu jonów chlorkowych azotanem srebrowym wobec chromianu potasowego (^CrO^) jako wskaźnika. W roztworze obojętnym lub słabo zasadowym (pH = 6,5-10) azotan srebrowy (AgNOj) strąca najpierw biały osad chlorku srebrowego (AgCl) i po całkowitym strąceniu jonów chlorkowych jon srebrowy Ag⁺ reaguje z chromianem potasowym, wytrącając czerwonobrunatny osad chromianu srebrowego (Ag^CrO^). Zmiana zabarwienia z żółtozielonego na żółtobrunatne świadczy o całkowitym zmiareczkowaniu jonów chlorkowych.