CCI00197

cc uzupełniania porządku ustawowego, zgodnie z preferencjami prezydenta. Do realizacji swych funkcji wykonawczo-administracyjnych prezydent został wyposażony w rozbudowany, specjalistyczny aparat. O jego rozmiarach świadczyć liczebność - ponad 3 miliony pracowników. Wśród głównych organów wymienić można Urząd Wykonawczy Prezydenta (Executive Office), Biuro Zarządzania i Budżetu, Radę Ekonomiczną, Radę Bezpieczeństwa Narodowego. Urząd Wykonawczy powstał na mocy ustawy w r. 1939 i składa się z szeregu soecjalizowanych instytucji służących fachową pomocą prezydentowi, zultacie chodziło o przekształcenie prezydentury w „nowoczesny organ adolny wypełniać przyznane jej konstytucyjnie funkcje administracyjne”.¹⁹ Biu-Białego Domu jest jednostką specjalną, stanowiącą część Urzędu Wyko-tu czego - grupuje osobisty sztab ok. 20 najbliższych doradców i asystentów ^zydenta. Konferuje on z nimi w zasadzie codziennie.

Biuro Zarządzania i Budżetu powstało pierwotnie w r. 1921 i służy obecnie m celom: przygotowaniu i kontroli wykonywania federalnego budżetu, ko->nacji i kierowaniu agendami władzy wykonawczej oraz dysponowaniu fun-:ami ustawowo przyznanymi władzy wykonawczej.

Rada Ekonomiczna powołana została do życia w r. 1947. Jej członkowie izują stan ekonomiczny gospodarki i przedstawiają prezydentowi swoje nia w dziedzinie: zatrudnienia, produkcji i wydatków państwowych, zaan-wanych w gospodarkę narodową.

Rada Bezpieczeństwa Narodowego powstała w r. 1947, służąc koordynacji jki wewnętrznej i zagranicznej. Brak takiego ciała w okresie wcześniej-spowodował, że prezydent Roosevelt w czasie II wojny światowej musiał cłae prowizoryczny „Gabinet wojenny”. Rada okazała się organem ko-ym również po II wojnie światowej wobec ciągłych konfliktów międzyna-wych.

Mimo formalnego braku prawa inicjatywy ustawodawczej w obecnym stu-zo pierwszoplanowych urosła rola prezydenta jako promotora ustaw, eji jej wagi prezydent jest określany obecnie jako „przywódca legislacji”. Spełniając tę rolę, prezydent kieruje do Kongresu swój program legislacyjny tylko akceptowany, ale i oczekiwany przez Kongres. Od prezydenta, według wrszechnych ocen, pochodzi ok. 80% inicjatyw ustawodawczych. Mają one ae formy - generalny program ustawodawczy zawarty jest w orędziach pre-i, szczegółowy w konkretnych inicjatywach aktów prawnych wnoszo-t rrzez członków Kongresu należących do partii prezydenta. W realizacji ń funkcji ustawodawczej prezydent korzysta czasami z prawa zwołania spe-sesji Kongresu dla podjęcia niezbędnych i pilnych ustaw. Separacja powoduje, że prezydent, wypełniając swą funkcję legislacyjną, musi ko-siać z rozbudowanego aparatu służącego „układaniu się” z Kongresem, perswazji i nacisku na Kongres są bardzo bogate. Wśród nich wymienić

C Rossiter, The Constitutional Significance of the Executive Office of the President, ran Political Science Review” XLIII 1949, s. 1206 i in.

203