CCI20130725061

63

4.6. Denitryfikacja

Rys. 4.8. Szybkość denitryfikacji w zależności od wykorzystywanego przez bakterie źródta węgla

4.6.1. Denitryfikacja autotroficzna

Bakterie nitryfikacyjne mogą też być zdolne do denitryfikacji i przekształcania azotu amonowego w azot cząsteczkowy w przypadku wystąpienia warunków ograniczonego dostępu tlenu. W denitryfikacji autotroficznej po utlenieniu azotu amonowego do azota-nów(III) następuje redukcja azotanów(III) do tlenku azotu(II) (NO), następnie do tlenku azotu(I)² (N₂0), a ostatecznie do azotu gazowego (N₂). Taka sekwencja reakcji jest prowadzona przez tylko jedną grupę bakterii - autotroficzne utleniacze amoniaku. Przykładem bakterii zdolnej do autotroficznej denitryfikacji może być Nitrosomonas europaea.

NH₃ ^N0₂ ^NOh>N₂O^N₂    (4.25)

Denitryfikacja autotroficzna w pewnych warunkach może być ważnym źródłem emisji tlenku azotu(II). Dzieje się tak w przypadku dużego stężenia azotu, niskiej zawartości węgla organicznego, małego stężenia tlenu i prawdopodobnie także niskiego pH. W porównaniu z denitryfikacją heterotroficzną, ten szlak nie został jeszcze dobrze poznany.

4.6.2. Denitryfikacja aerobowa

Niektóre bakterie są zdolne do denitryfikacji w warunkach tlenowych. Przykładem bakterii zdolnych do denitryfikacji w warunkach tlenowych mogą być: Thiosphaera pantotro-pha, Alcaligenes faecalis czy też Pseudomonas aeruginosa. Bakterie te mają zespół enzy-

" Poprzednia nazwa NO to tlenek azotu, a N,0 to podtlenek azotu (przyp. red.).